روزی که شهید بهشتی نظر قانونی بنی صدر را پذیرفت؛ اختلاف بین قوای مجریه و قضاییه!
در آغاز جنگ و شروع بمباران‌های شهری یکی از کارهایی که به مردم اعلام می‌شد این بود که باید چراغ‌ها را خاموش کنند و استتار انجام بدهند اما بعضی‌ها مراعات نمی‌کردند، شورای عالی قضایی یک آیین‌نامه‌ای تنظیم کرد و در این آئین نامه مقرراتی وضع کردند که باید این جور چیز‌ها رعایت بشود و کسانی که تخلف کنند به دادگاه انقلاب مرکزی معرفی می‌شوند و مجازات می‌شوند.
این مقررات با عکس‌العمل مواجه شد و گفتند که مگر شورای عالی قضایی قانونگذار است، این مقرراتی که به صورت آیین‌نامه وضع کرده است درست است که لازم است ولی چه کسی باید وضع کند، این‌ها مجازات دارد، معرفی به دادگاه دارد، شورای عالی قضایی نمی‌تواند قانون وضع کند، رییس‌جمهور وقت، بنی‌صدر، با استناد به اصل ۱۱۳ قانون اساسی نامه‌ای نوشت به شورای عالی قضایی گفت وضع این مقررات در حوزه اختیارات شما نیست.
این‌ها هم گفتند که اصلاً نظارت بر حسن اجرای قانون به عهده ما یعنی به عهده قوه قضائیه است که در قانون اساسی آمده است، رییس‌جمهور چه طوری به ما اعتراض می‌کند؟! ولی نظرشان را به شورای نگهبان منعکس کردند که این مقررات را این جوری وضع کردیم، رییس‌جمهور اعتراض کرده است، آیا رییس‌جمهور می‌تواند این کار را بکند؟
شورای نگهبان نظر تفسیری داد که بله، طبق اصل ۱۱۳ قانون اساسی رییس‌جمهور می‌تواند تذکر بدهد. آقای بهشتی هیچ مخالفتی نکردند و قبول کردند. یعنی هم ممکن بود به هر حال یک برداشت غیر صحیحی داشته باشند هم اینکه، در عین حالی که نظر خودشان چیز دیگری بود فرستادند شورای نگهبان که تفسیر بکند و اصلاً بحثی نبود که ما چه جوری نظر بدهیم.
راوی: حسین مهرپور
منبع: در گفتگو با روزنامه جمهوری اسلامی
