روزی که همسر اوباما به بیمارستان مجروحان جنگی آمریکا رفت

میشل اوباما، همسر رئیس جمهور سابق آمریکا، در کتاب خاطرات خود به نام “شدن” از روزی می گوید که به بیمارستان مخصوص نگهداری نظامیان مجروح آمریکایی رفت. مجروحانی که به دلیل حضور نظامی آمریکا در افغانستان و عراق و … آنجا مورد درمان قرار می گرفتند.
در ادامه می خوانیم: زمانی که به بیمارستان رسیدم با یک پرستار همراه شدم. او کمکم کرد لباس های مخصوص بپوشم و پیش از وارد شدن به هر اتاق و پس از آن دستهایم را ضد عفونی کنم. پیش از وارد شدن به هر اتاق ابتدا خلاصه ای از وضعیت بیمار برایم شرح داده می شد و قبل از آن نیز از هر بیمار پرسیده می شد که آیا مایل است با من ملاقات داشته باشد یا خیر. برخی از آنها این ملاقات را رد می کردند، احتمالا به این دلیل که حالشان به اندازه کافی خوب نبود یا شاید هم به دلایل سیاسی. در هر صورت من درک می کردم، دوست نداشتم که کسی را ناراحت کنم.
مدت زمان حضورم در هر اتاق، بسته به خواست اعضای سرویس، متغییر بود. تمام مکالماتم با آنها شخصی بود و هیچ رسانه یا فرد دیگری حضور نداشت. فضای حاکم بر اتاق، برخی اوقات غم انگیز و گاهی امید بخش بود. ما با هم در مورد پرچم تیم، عکسهای روی دیوار، ورزش، ایالات مختلف یا کودکانمان صحبت می کردیم. گاهی در مورد افغانستان و اینکه چه اتفاقی برای آنها در آنجا افتاده بود، حرف می زدیم. گاهی نیز در خصوص نیازهایشان صحبت می کردیم. اغلب آنها می گفتند به ترحم و دلسوزی نیاز نداریم.
یکبار، با مقوائی قرمز رنگ روی در ورودی یک اتاق روبه رو شدم و نوشته ای با خط سیاه که به نظر می رسید خطابش به همه بود:
همه کسانی که می خواهید وارد اتاق شوید دقت کنید:
اگر می خواهید مایوسانه و با نگاهی پر از اندوه داخل شوید؛ به جای دیگری بروید. زخمهایی که من برداشته ام، بابت مبارزه ای بود که به انجام آن یقین داشتم؛ جنگیدم، برای آرامش مردمانی که عمیقا دوستشان داشتم؛ من تا سرحد جان از آزادی سرزمینم دفاع خواهم کرد؛ به طور باور نکردنی قوی هستم و ایمان دارم به بهبودی کامل خواهم رسید.
این رشدی عظیم بود.نشان دهنده روحی بزرگ و عزتمند که مشابه آن را در میان تمامی نظامیان می توانستم ببینم.