منظور احمدی نژاد از «آقا» که بود؟
محسن رفیق دوست در جلد سوم خاطراتش که به تازگی منتشر شده، از یکی از جلسات هیئت دولت احمدی نژاد می گوید که اختلاف بالا می گیرد و رئیس جمهور جلسه را ترک می کند:
24 مرداد 1384، محمود احمدی نژاد کابینه خود را به مجلس معرفی کرد. در نهایت، از 21 وزیر پیشنهادی، چهار وزیر آموزش و پرورش، تعاون، رفاه و نفت موفق به کسب رای اعتماد نشدند. نظری در این مورد دارید؟
در دولت آقای احمدی نژاد، وزیر خیلی معنا نداشت. چون از وزیرها امضا می گرفت اگر نخواست عوضشان کند. اسمش را هم گذاشته بود میثاق. در کار وزارتخانه ها هم گفته بود باید معاونین را با نظر من بگذارید. مستقیم دخالت می کرد. ظاهر دولت را حفظ کرده بود. برای همین هم اکثر وزرایی که نسبتا مستقل بودند وسط راه رفتند. در همان چهار سال اول در جلسات هیئت دولت آنهایی که متوجه بودند می گفتند ایشان تنها چیزی را که قبول ندارد ولایت فقیه است و معتقد است مملکت را با ارتباط مستقیم با امام زمان اداره می کند. در یک جلسه بحثی می شود، آقای احمدی نژاد سه بار می گوید همه بدانند ما از یک آقا دستور می گیریم. ظاهرا آقای صفارهرندی یا آقای اژه ای می گوید خب بگویید که آن آقا، مقام معظم رهبری است. که ایشان جواب نمی دهد، جلسه را ترک می کند و اداره جلسه را به آقای مشایی می سپارد. اواخر همان دولت مشخص می شود که ایشان کاری با ولایت فقیه ندارد، خودش با امام زمان (عج) مملکت را اداره می کند (خنده)
