آزادیخواهی که دیکتاتور شد

حمید قزوینی محقق و نویسنده تاریخ شفاهی نوشت: رابرت موگابه رییس جمهور سابق زیمبابوه در سن 98 سالگی از دنیا رفت.
او و ماندلا هر دو پس از سال‌ها دوستی و مبارزه آزادیخواهانه و ضد نژادپرستانه، طعم شیرین پیروزی را چشیدند و به قدرت رسیدند. اما ماندلا یک دوره ریاست جمهوری را بیشتر تجربه نکرد و موگابه در حدود سه دهه در قدرت ماند.
ماندلا اصراری برای ماندن در قدرت نداشت و موگابه برای ماندن در قدرت دست به هر کاری زد.
ماندلا مخالفان و دشمنان خود را و همه آنها که به او بدی کرده بودند را بخشید و موگابه همه مخالفان، حتی منتقدین خود را به شدیدترین شکل ممکن سرکوب کرد.
ماندلا کشورش را با وجود اختلافات فرهنگی و نژادی به وحدت و یگپارچگی رساند و موگابه سرزمینش را آکنده از اختلاف و درگیری نمود.
ماندلا توسعه کشورش را تسریع کرد و موگابه برای کشورش با وجود ذخایر فراوان معدنی، سقوط اقتصاد و گسترش فقر را به ارمغان آورد.
ماندلا با میل و اراده خودش از قدرت کناره گرفت و موگابه با فشارهای داخلی و خارجی مجبور به ترک قدرت شد.
ماندلا از خودش گذشت تا مردمش بمانند و موگابه از مردمش گذشت تا خودش بماند.
ماندلا خودش را ذیل مردم تعریف کرد و موگابه مردم را ذیل خود دید.
ماندلا تا آخر عمر به آرمان‌های دیرین خود وفادار ماند و موگابه آرمان‌ها را قربانی تصورات و توهمات غلط خود نمود.
ماندلا به فهم مشترک از آرمان‌ها قائل بود و موگابه خود را تنها مفسر آنها می‌دانست و همه را موظف به پذیرش و تبعیت از آن‌ها می‌کرد.
ماندلا مراقب بود تا گرفتار دیکتاتوری نشود اما موگابه بدون اینکه متوجه شود، به یکی از دیکتاتورهای سرشناس معاصر مبدل شد.
ماندلا مظهر آزادی و مبارزه با نژاد پرستی ماند و موگابه به یکی از نمادهای دیکتاتوری و خشونت مبدل شد.
چه بسیارند انسان‌هایی که ناخودآگاه جامه همان کسانی را به تن می‌کنند که یک عمر علیه آنها مبارزه کرده‌اند!

تاریخ درج مطلب: چهارشنبه، ۲۰ شهریور، ۱۳۹۸ ۷:۲۹ ق.ظ

دسته بندی: خاطرات سیاسی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *