خاطره آیت الله مصباح یزدی از نگاه عرفانی مرحوم الهی قمشه ای

 

 

زمانى که من طلبه بودم و در مدرسه حجتیه درس مى‌خواندم، یکى از فرزندان مرحوم الهى قمشه ای هم در مدرسه حجتیه بود. ایشان و مرحوم حاج آقا مصطفى فرزند مرحوم امام، هم‌درس بودند. مرحوم الهى قمشه‌اى براى دیدن فرزندشان گهگاهى مى‌آمدند و سرى به مدرسه مى‌زدند. هنگامى که در مدرسه بودند گاهى کنار باغچه مى‌رفتند و به تماشاى گل‌هاى اطلسى و گل‌هاى دیگرى که در باغچه بود مشغول مى‌شدند. بى‌اغراق گاهى بیش از یک ساعت کنار باغچه مى‌نشستند و به گل‌ها خیره مى‌شدند. اما این تماشاى گل نبود؛ هنگامى که نزدیک مى‌رفتى، مى‌دیدى قطرات اشک آرام‌آرام بر گونه‌هاى این مرد جارى مى‌شود و بر زمین فرو مى‌غلتد. الهى قمشه‌اى گل نمى‌دید، بلکه آن‌جا کنار باغچه خدا را مى‌دید. او نه گل، بلکه آفریدگار و رویاننده گل را مى‌دید و گل براى او مظهر و جلوه‌گاهى از عظمت و جبروت حضرت یار بود. او با نگاه به گل به این مسأله مى‌اندیشید که این چه دست توانایى است که از خاک تیره و کود متعفن، این گل زیبا و رنگارنگ و خوش‌بو را پدید آورده است.

منبع: کانال تلگرام آیت الله مصباح یزدی

تاریخ درج مطلب: پنجشنبه، ۲ اردیبهشت، ۱۳۹۵ ۹:۰۵ ب.ظ

دسته بندی: خاطرات مذهبی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *