خاطره ای طنزآلود از بی دقتی آیت الله منتظری

محمد رضا کائینی، روزنامه نگار، به مناسبت سالروز تولد آیت الله حسینعلی منتظری خاطره ای ناگفته از ایشان در اینستاگرام اش منتشر کرد:

امروز اول مهرماه، سالروز میلاد آیت الله حسینعلی منتظری بود و چندی است که گفتن از معاریف، تنها به سالمرگ آنان منحصر نشده و به موسم تولد آنان نیز تسری یافته است. این سنت نوظهور را به فال نیک میگیرم و بر این باورم که میتواند دامنه گفت وگو و چالش را درباره اینگونه چهره ها توسعه دهد.
آقای منتظری خصال مثبت و منفی فراوانی داشت که گفتن از آنها مهتاب شبی خواهد و آسوده خیالی. اما آنچه که به کرات دیده شد و نگارنده نیز آن را در چند نوبت تجربه کرد، “نسنجیده سخن گفتن” وی بود. در این باره خاطره ای دارم که تاکنون بازنگفته ام. در اواسط دهه هشتاد، بانو “بتول علایی فرد” همسر اول آیت الله سید محمود طالقانی درگذشت و آقای منتظری با عجله و بدون این سوال ابتدایی که: این متوفی مادر کدامین یک از فرزندان آقای طالقانی است؟، پیام تسلیتی خطاب به اعظم طالقانی ارسال کرد. او در این پیام، در تجلیل از آن مرحومه نوشته بود: مادری که در دامان خود شخصیتی مبارز و پرسابقه مانند شما را تربیت کرد… (نقل به مضمون). درآن روزها این مساله در میان برخی فرزندان آیت الله طالقانی اسباب مطایبه و مزاح شده بود، چه اینکه اعظم خانم فرزند بانو “توران معتضدی” همسر دوم آیت الله طالقانی بود و نه تنها در دامان آن مرحومه تازه گذشته بزرگ نشده بود، بلکه با او رابطه درست و درمانی هم نداشت. (تفصیل مساله را به دلیل اینکه جزء اطلاعات خانوادگی مرحوم طالقانی است، وا می نهم). همین یک مورد به ظاهر ساده، نشان می دهد که او در مقام اظهار نظر درباره برخی مقولات، گاه حتی از ابتدایی ترین مسائل در آن فقره نیز بی خبر می ماند! این را بیفزایید به حضور برخی چهره ها در بیت وی و استنتاج از اینکه ترکیب این دو عنصر، میتواند چه برون دادی داشته باشد. فاعتبروا یا اولی الابصار

پ ن: چندی پیش در مقام گشت زنی در سایت آیت الله منتطری، بار دیگر پیام او به مناسبت درگذشت همسر آیت الله طالقانی را دیدم. اگر پس از انتشار این مسوده آن را برندارند، میتوانید به متن آن، در همان وبگاه مراجعه کنید.