خواب را بر بچه تلخ نکن‏

‏‏امام اصلاً برنامه شان بر بیدار کردن ‏‏[‏‏نماز‏‏]‏‏ صبح نبود؛ یعنی ما اگر خدمت ایشان بخوابیم‏‎ ‎‏چه نماز شب و چه نماز صبح را چنان آرام می خوانند که ما اصلاً بیدار نشویم. هیچ وقت‏‎ ‎‏امام برای نماز کسی را بیدار نمی کنند، مگر کسی بسپارد. ما مکرر می سپردیم به ایشان‏‎ ‎‏که ما را بیدار کنید و ما را بیدار می کردند. اما چون خانوادۀ شوهر من برنامه شان این بود‏‎ ‎‏که صبح بچه را بیدار کنند به همین جهت همسرم صبحها که دختر من مکلّف شد‏‎ ‎‏بیدارش می کرد. من عادت نداشتم به این کار و معتقد بودم که این کار درست نیست. اما‏‎ ‎‎‏ایشان معتقد بود: «بچه باید عادت کند به بیدار شدن برای نماز صبح». تا زمانی که‏‎ ‎‏برنامه بر این شد که برویم نجف ـ آن موقع ایشان در نجف بودند ـ ما وقتی رفتیم‏‎ ‎‏نجف، به ایشان گفتم: بروجردی، لیلی را بیدار می کند. ایشان فرمودند: «از قول من به‏‎ ‎‏ایشان بگو خواب را بر بچه تلخ نکن». این کلام تأثیر عمیقی بر روح من و دخترم به‏‎ ‎‏جای گذاشت به حدی که بعد از آن دخترم سفارش می کرد که برای انجام نماز صبح به‏‎ ‎‏موقع بیدارش کنم.‏‎

راوی: زهرا مصطفوی، دختر امام خمینی

منبع: پابه پای آفتاب، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج 1، ص 179