“در تمام روزهاى بعد از سونامى و زلزله ژاپن، حتى یک جسد به تصویر کشیده نشد.”

محمدرضا اسلامی، محقق و پژوهشگر حوزه توسعه در کانال تلگرام اش نوشت:
به دنبال تیترى براى این بحث بودم، ولى دیدم نمى شود تیترش کرد. گویا نمى شود در تیتر.
اینهمه به تصویر کشیدنِ اجساد در گروههاى خبرى باعث حیرت است. در تمام روزهاى نحس بعد از زلزله و سونامى توهوکو، در هیچ رسانه ژاپنى، هیچ تصویرى از جسد به تصویر کشیده نشد. حتی یک مورد ندیدم در آن روزها.
همین الان در گوگل به هر طریق ممکن که مى توانید جستجو کنید تصاویر مربوط به فوکوشیما، ایشینوماکى، مینامى سانریکو و … را.
حتی تصویر یک جسد ژاپنى هم پیدا نمى کنید.
حتی یک مورد.
چرا؟
واضح است. روحیه ملى بعد از این سوانح و آسیب ها از همه چیز مهم تر است.
روحیه مردم یک کشور به قدر کافى پس از اصابت چنین سوانحى متألم و اندوهگین هست؛ دیگر با نشان دادن جسد طفل خردسال و زن در پتو پیچیده شده و … نباید خردترش کرد.
این چه کارى است که تصویر نوزاد کشته شده در اثر زلزله را در کانالشان به اشتراک مى گذارند؟ و از مشاطه ى مرگ مى نویسند؟
هر حرکت رسانه اى بعد از این رویدادها باید حساب شده باشد.
جالب است در این بحث بدانیم که ژاپنى ها، بسیاری از فیلم های لحظه ورود آب سونامى به شهرهایشان را هم از روى یوتیوب برداشتند. (حداقل تا جایی که از دستشان برآمد، این فیلم ها را به بهانه های مختلف “ریپورت” کردند که باقى نماند)
سونامى بعد از زلزله توهوکو، به ده ها شهر آسیب وحشتناک رساند و بیست هزار جسد روى دست ژاپن گذاشت ولى حتى یک تصویر نگذاشتند در رسانه ها منتشر شود.
قدرى تأمل باید کرد. بعد از این سوانح، کام تلخ یک جامعه را، تلخ تر نباید کرد. حفظ روحیه جمعى از همه چیز مهمتر است. نیازی به نشان دادن جسد نیست که ثابت کنیم زلزله کشته داده است.

منبع: کانال تلگرام محمدرضا اسلامی، @solseghalam