روایت روزهایی که به برخی از روحانیون “وهابی” و “مسیحی” می گفتند؛ ماجرای برگزاری مراسم بزرگداشت شهدای پورت سعید!
هیات علمیه تهران از زمان دکتر مصدق در تهران به رهبری حاج میر سید علی رضوی قمی و آقای حاج سید رضا زنجانی و آقا مهدی حائری و زیر نظر حاج شیخ مرتضی حائری ”برادر بزرگ” تشکیل شده بود. اعضای آن از طرفداران مصدق بودند و آقای کاشانی نیز با آن‌ها همکاری می‌کرد و ریاست آن با کاشانی بود. ولی زمانی که بین مصدق و کاشانی اختلاف سلیقه به وجود آمد کاشانی خود را کنار کشید. اما هیأت علمیه به کار خود ادامه داد. در آن زمان این هیات علمیه بود و نهضت مقاومت ملی و احزاب را گذراند و روحانیونی که در هیات علمیه فعالیت داشتند کار سیاسی می‌کردند. در آن زمان روحانیون دخالت در انتخابات و کار سیاسی را غلط می‌دانستند و ممکن بود معممی را بیاورند و او را وکیل کنند اما به او بها ندهند. در نزدیکی پیروزی انقلاب نیز تیپ افرادی مانند مرحوم بهشتی و آقای مطهری مورد اعتراض جامعه روحانیت ما بودند. چندین بار بنده پای منبر مسجد پامنار شاهد بودم که بر بالای منبر شدیدترین حملات را به اصطلاح خودشان به آخوندهای فکلی می‌کردند که مثلاً این آخوندهای فکلی معلوم نیست در کجا درس خوانده‌اند. آخوند باید از حوزه‌ها و حجره‌های تاریک رطوبت‌دار با چراغ‌های خاموش علامه شوند، نه با میز و صندلی و کراوات و فکل که ریش‌ها را صبح یک اصلاحی می‌کنند و به این شیوه خودشان را درست کنند و بالای منبر بروند. مواظب باشید اینها ساخته و پرداخته وهابیت و مسحیت هستند و روحانیت در آن زمان اینچنین مبارزه شدیدی می‌کرد.
برای نمونه در مساله مصر که پیش آمد که در سال هزارو سیصد و سی و پنج شمسی پیش آمد که تقریباً می‌توان گفت جنگ اسلام و یهودیت بود و ملی کردن مسئله کانال سوئز باز می گشت و بعد فوت ناصر که به عنوان رهبر ناسیونالیست کشورهای عرب شناخته می‌شد و تمام کشورهای اسلامی به این دلیل که در آن جنگ شرکت و توفیقاتی پیدا کرده بود به او احترام می‌گذاشتند، (مسئله ختم برای ناصر مربوط به سال هزارو سیصدو چهل ونه است و موضوع مورد اشاره درباره شهدای پورت سعید است) در تهران می‌خواستند برای شهدای پورت سعید{1} ختم برگزار کنند ولی روحانیون زیر بار نرفتند و فقط هیات علمیه زیر بار رفت که یک طبقه از این هیات معمم و پیر بودند و عده‌ای جوان مانند آقای مرحوم بهشتی و مطهری و حائری و گلزاده غفوری که مکتب توحید را درست کردند و پشت سر جامعه علمیه تهران بودند [در آن جریان مؤثر بودند].
پی نوشت:
1- در سال ۱۹۵۶ میلادی بعد از ملی شدن کانال سوئز توسط جمال عبدالناصر، ارتش اسرائیل به همراه فرانسه و انگلیس به مصر حمله کردند. در آن ماجرا مردم شهر پورت سعید مصر در کنار ارتش مصر قهرمانانه از خاک کشورشان دفاع کردند. به همین مناسبت در ایران اعضای نهضت مقاومت ملی تصمیم به برگزاری ختم برای شهدای آن واقعه گرفتند.
راوی: حسین شاه حسینی
منبع: در گفتگو با پایگاه نشر آثار و اندیشه های شهید بهشتی
