روایت علیرضا علوی تبار از روزنامه های دوم خردادی و انتشار مقاله عالیجناب سرخپوش

*همزمان با پیروزی در دوم خرداد 1376 بحث‌های دامنه‌دار ما دربارۀ راه‌اندازی روزنامه در حلقۀ کیان مطرح و به صف‌بندی میان اعضای این حلقه منجر شد. افرادی همچون ماشاءالله شمس‌الواعظین معتقد به راه‌اندازی روزنامه بودند اما برخی از اعضا از اساس با راه‌اندازی روزنامه مخالف و معتقد بودند روزنامه منتشر کردن کارویژۀ مناسبی برای اعضای این حلقه نیست و برای کار عمیق کردن باید در چارچوب ماهنامه یا فصلنامه حرکت کرد. ابراهیم سلطانی و آرش نراقی از جمله مخالفان انتشار روزنامه بودند. نه‌تنها مخالف روزنامه بودند که می‌گفتند ماهنامۀ کیان هم باید از مسائل روز سیاسی فاصلۀ بیش‌تری بگیرد و بر مسائل نظری متمرکز شود. گنجی هم اگرچه با نفس انتشار روزنامه مخالف نبود اما از آن‌جا که شمس‌الواعظین قصد داشت با همکاری سازگارا روزنامه منتشر کند و اکبر گنجی حساسیت خاصی نسبت به سازگارا داشت با انتشار روزنامه مخالف بود. او مایل نبود در کاری همکاری کند که سازگارا در آن بازیگری مؤثر باشد. آن اختلاف‌های مبنایی و این اختلاف‌های شخصی شکافی در حلقه ایجاد کرده بود. نظر من به نراقی و سلطانی نزدیک‌تر بود. تجربۀ حضور مستمر در روزنامه را نداشتم، و این فکر که روزنامه باید هر روز منتشر شود کلافه و وحشت‌زده‌ام می‌‌کرد. احساس می‌کردم تب آنتن ما را به روزمرگی می‌کشاند. احمد ستاری هم که بعد از تأسیس روزنامۀ همشهری برای همکاری از من دعوت کرده بود به او گفته بودم که در روزنامه کاری از من ساخته نیست.
*انتشار صبح امروز مصادف شد با قتل‌های زنجیره‌ای در پاییز 1377. تصمیم گرفتیم با تمام قوا در این موضوع درگیر شویم. سعید حجاریان از همه قاطع‌تر بود. در جلسه‌ای گفتم که کوتاه آمدن در قضیۀ قتل‌ها خلاف جوانمردی است. انتشار مقاله و خبر در مورد قتل‌ها با سیل استقبال مخاطبان روبه‌رو شد. تیراژ صبح امروز در مدت کوتاهی به میانگین چهارصد هزار نسخه در روز رسید. حالا دیگر لازم نبود ما به دنبال اخبار برویم بلکه منابع خبری، اخبارشان را به روزنامه می‌آوردند. بهمن 78 در اوج تبلیغات انتخاباتی مجلس ششم، در صفحۀ آخر روزنامه مقالۀ‌ «عالیجناب سرخپوش در صبح امروز» در نقد هاشمی رفسنجانی منتشر شد. این متن یک‌سوم متنی بود که نویسنده‌اش به سردبیری داده بود. تصمیم برای انتشار این مقاله مخالفان و موافقان جدی در صبح امروز داشت. من موافق انتشار بودم. قرار شد منتشر شود و فردایش من با امضای سردبیری این مقاله را نقد کنم. هر دوی این مقالات منتشر شدند. اولی دیده شد اما دومی تقریباً در هیاهو و بازتاب مقالۀ اول، گم شد. صبح امروز در کنار شورای دبیران، یک شورای سیاست‌گذاری داشت؛ متشکل از اعضای شورای دبیران به همراه افرادی چون محسن آرمین، احمد بورقانی، محسن امین‌زاده و بهزاد نبوی. در جلسۀ شورای سیاست‌گذاری، بهزاد نبوی به‌ شدت به رویۀ صبح امروز در نقد هاشمی رفسنجانی حمله کرد. و بعد از این‌که حرف‌هایش را زد گفت دیگر به صبح امروز مقاله نخواهد داد و با ما مصاحبه نخواهد کرد. این را گفت و رفت. به نظر من مدل توسعه‌ای جنبش دوم خرداد نسبتی با توسعۀ آمرانه و نامتوازن هاشمی نداشت. البته که نقد هاشمی با اقبال عمومی مخاطبان هم روبه‌رو می‌شد و جامعه تشنۀ نقد هاشمی بود.

منبع: ماهنامه اندیشه پویا، شماره 26، خرداد سال 1394

تاریخ درج مطلب: یکشنبه، ۲ خرداد، ۱۳۹۵ ۷:۲۴ ق.ظ

دسته بندی: خاطرات سیاسی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *