روایت نرگس موسوی از علاقه اش به نقاشی و شکل گیری ایده “وقتی سپیده زد”!
آنچه میخوانید بخشی از گفتگوی نرگس موسوی با روزنامه شرق است:
مضمون صلح و خشونت و تقابل این دو مفهوم، چه‌طور در نقاشی‌های اخیرتان موردتوجه قرار گرفت و تصمیم گرفتید چنین مجموعه‌ای را کار کنید؟
حدود یک‌سال‌ونیم پیش، اینکه هر روز صبح بیدار می‌شدم و اخبار هولناکی از داعش و دیگر گروه‌های تروریستی می‌شنیدم، ناگهان مرا خیلی ترساند. در قِبال این مسائل احساس مسئولیت می‌کردم، فکر کردم باید کاری بکنم و این نمایشگاه حاصل همان حس مسئولیت است. ابزار من هم همین قلم و رنگ‌ها بودند.
…
علاقه به هنر و نقاشی از چه زمانی در شما شکل گرفت؟
من در محیطی کاملا هنری رشد کردم. پدر و مادرم هر دو نقاش‌اند. اولین استاد نقاشی‌ام مادرم بود که معلمِ هنر بی‌نظیری بوده و هست و پدر هم معلم عرفان و زندگی من بود. این دو نفر زمینه را برای من فراهم کردند و همیشه مشوقم بودند و همین موجب گرایشم به نقاشی شد. از وقتی یادم می‌آید نقاشی می‌کردم، شاید از چهار، پنج‌سالگی. نقاشی‌هایم را به پدرم می‌فروختم و بعد همان نقاشی‌ها را پس می‌گرفتم و به مادرم می‌فروختم، دست‌آخر نقاشی‌ها را از او هم پس می‌گرفتم و برای خودم نگه می‌داشتم. همه آن نقاشی‌ها هنوز هم در خانه پدری است. نقاشی از کودکی بخشی از وجودم بوده و در همه لحظات سخت عمرم، گذران زندگی برایم با نقاشی ممکن شده است.
منبع: روزنامه شرق، شماره 2937، سه شنبه 1396/5/24
