سربازها فرار کنند بقیه هرطور صلاح میدانند!

آن روزها در اوج شرایط انقلاب بود، من خانه بودم که گفتند چند نفری از تهران آمده‌اند و می‌خواهند خمس مالشان را حساب کنند. گفتم تشریف بیاورید خانه، گفتند نه تشریف بیاورید مسجد. گفتم چشم می‌آیم مسجد. آمدم مسجد که برخوردم به اخوی شهید آقا رضا، شهید حسین کنگرلوی عزیز رضون الله تعالی علیه. گفتم آقا شما می آمدید خانه، گفتند نه نخواستیم مزاحم بشویم. شرایط خیلی سختی بود برای اینها برای اینکه حسین آقا در گارد شاهنشاهی بود. دوست دیگرش را هم آورده بود که ظاهرا از شهریار بود. گفت ایشان هم دوستمان است و هم همکارمان هستند و از تهران بلند شدیم آمدیم کسب تکلیف کنیم از شما. گفتم آقا از من؟ گفتند بله. امام فرموده که سربازها از پادگانها فرار کنند و بگذارند و بروند حالا ما چه بکنیم؟ من یک مقدار تأمل کردم و فکر کردم و گفتم شما اجازه بدهید تا من یک سئوالی از آقای محلاتی بکنم. منزل ایشان در خیابان هفده شهریور فعلی کوچه سقاباشی بود. آمدم تهران، رفتم در منزل ایشان زنگ زدم، خانمشان گفتند چند تا خانه آن‌ طرف تر با آقایان علما و آقای مطهری جلسه دارند. ما همینطور که یک‌ مقدار رفتیم دیدیم همه آقایان از خانه بیرون آمدند و مامواجه شدیم با آقای محلاتی. گفتم داستان این جوریست، سرباز را امام گفتند، بقیه تکلیفشان چه هست؟ ایشان ما را حواله داد به آقای مطهری و گفتند از ایشان بپرسید. خدمت آقای مطهری رسیدم همینطور که راه میرفتیم توی کوچه آقای مطهری فرمود که همینطور که شما گفتید سربازها مد نظر امام هستند. دیگران ببینند آیا ماندنشان مفید است برای انقلاب یا رفتنشان؛ خودشان بررسی کنند. گفتم عزیزان ما در قسمت گارد هستند ظاهرا حسین آقا راننده گارد بودند و خبرهایی هم از آنجا می آوردند. گفتم عجب خمسی هم به ما دادید شما آقای کنگرلو. گفت آقا تهران که نمی شود با کسی صحبت کنیم. برگشتم به ایشان گفتم آقای مطهری فرمودند هر طور خودتان صلاح می دانید. اگر ماندنتان توی آن تشکیلات مناسب است و برای انقلاب فایده دارد بمانید. اگر می بینید بیرون مفیدید خوب بگذارید و بروید بیرون.

راوی: حجت الاسلام جواد رضایی محلاتی

منبع: در گفتگو با پایگاه بنیادنشر آثار و اندیشه های شهید بهشتی