سیاست «زندانی کردن وفاداران» به روایت سفیر انگلیس؛ وقتی شاه اصرار داشت نصیری و هویدا به زندان بروند!

آنتونی پارسونز، سفیر انگلیس در ایران (1974-1979م) در کتاب خاطرات خود از تصمیمات شاه در آستانه انقلاب می نویسد:

من بارها در باره تجارب خود در سودان و خطر روی کار آمدن یک دولت نظامی با شاه صحبت کرده و به او گفته بودم تشکیل یک دولت نظامی به یک اعتصاب عمومی منجر خواهد شد و دیگر راه حلی جز خروج خود او از صحنه باقی نخواهد بود. شاه هرگز این نظر را رد نکرده بود و به موضوع تشکیل یک دولت نظامی فکر نمی کرد. سولیوان و من به او توصیه کردیم که تاریخ انجام انتخابات را جلو بیاندازد و با متوجه ساختن افکار عمومی به مسئله انتخابات فعالیت های مخالفان را در این جهت متمرکز سازد. به اعتقاد ما فعالیت های انتخاباتی از گسترش اعتصابات و اغتشاشات جلوگیری می کرد و شاه هم این نظر را پذیرفته بود. ما همچنین درباره تعقیب و بازداشت و محاکمه وزیران و مقامات سابق دولتی به شاه هشداردادیم، ولی جواب شاه در این مورد دو پهلو و مبهم بود و من از آن بیم داشتم که شاه برای انحراف افکار عمومی سیاست “تعقیب گرگ ها” را در پیش بگیرد تا خود از معرکه جان سالم بدر ببرد. در این مورد نگرانی من بجا بود، زیرا در ادامه این صحبت شاه گفت که “نصیری باید زندانی شود و شاید هویدا هم…” به این ترتیب شاه در یک جمله بر یک عمر خدمت کسانی که طولانی ترین سابقه فعالیت در دوران سلطنت او را داشتند و حداقل نسبت به خود او صدیق و وفادار بودند خط بطلان کشید.

منبع: [restrict] غرور و سقوط، آنتونی پارسونز، دکتر منوچهر راستین، نشر هفته، سال 1363، صص 135 و 136
[/restrict]