چگونه عشق خمینی «ای دریغا» را طنین انداز کرد!

محمد گلریز خواننده سرودهای انقلابی در روزنامه جام جم درباره آهنگ «ای دریغا» که فردای رحلت امام خمینی ساخته شد، می نویسد: اولین سرودی که برای ارتحال حضرت امام خمینی خوانده شد، «ای دریغا» بود. بعد هم برای چهلم ایشان «غم فراق» را خواندم. بعدتر هم قطعه «نماز آخر» را خواندم و همان‌طور که از اسمش پیداست مربوط می‌شود به آخرین نماز حضرت امام که در بیماری خواندند و فیلم‌هایش هم موجود است.

این کارها همه از نظر فنی در سطح بالایی هستند و البته نتیجه کار کسانی که با جان و دلشان برای امام کار کرده اند و در واقع درونشان از فوت ایشان بسیار غمگین شده است. البته که همه گروه‌های موسیقی سعی کرده‌اند کاری که برای امام می‌خوانند خیلی خوب باشد اما این موضوع از آن دست کارهایی است که باید اعتقاد هم پشتش باشد تا ماندگار شود. آن زمان که قطعاتی که ذکرشان رفت، اجرا شدند مرهمی بر دل مردم ایران بودند و حالا هم در آستانه نیمه خرداد مردم با شنیدنشان هرچند غمگین می‌شوند، اما آنها را پذیرفته‌اند و در بخشی از حافظه‌شان ثبت و ضبط کرده‌اند. «ای دریغا» هم که ظاهرا بیش از دیگر کارها در خاطره‌ها مانده است.

به خاطر دارم، همان روز رحلت امام(ره) محمدعلی شکوهی، آهنگساز این سرود با من تماس گرفت و من پس از حضور در دفتر او، مطلع شدم که با رحلت امام خمینی(ره) استاد سبزواری شعری را فی‌البداهه سروده و پس از آن، شکوهی هم ملودی اثر را بلافاصله ساخته است.

هنگام خواندن «ای دریغا» حس عجیبی داشتم که به هیچ وجه قابل توصیف نیست و شب رحلت امام(ره) نوار ضبط‌ شده سرود «ای دریغا» را به تلویزیون رساندیم. در این هنگام بود که تعجب همگان برانگیخته شد که چگونه تولید اثر فاخری مانند این سرود در طول یک روز و بدون هیچ‌گونه پیش زمینه‌ای ممکن است. ما به امام عشق می‌ورزیدیم و البته هنوز هم به ایشان علاقه و عشق داریم. آن زمان هم پای عشقمان که وسط آمد دیگر زمان اهمیتی نداشت.

البته هنوز هم «ای دریغا» برایمان همان دریغ و افسوس آن سال‌ها را دارد و باید بدانیم وظیفه همه ما این است که همزمان با سالگرد امام خمینی(ره) آثار ارزنده‌ای را در این زمینه ارائه دهیم، چون امام برای همه ما عزیز و بزرگوار است و نباید در این ایام با کمبود آثار فرهنگی مواجه باشیم.

منبع: روزنامه جام جم، یکشنبه 1397/3/13

تاریخ درج مطلب: سه شنبه، ۱۵ خرداد، ۱۳۹۷ ۱۰:۱۳ ق.ظ

دسته بندی: خاطرات فرهنگی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *