فوتبال را «ایرانی-اسلامی» نکنید!

صادق زیباکلام در روایتی از یک جلسه فوتبالی نوشت:

دو هفته پیش از سوی «مرکز پزشکی عالی فیفا» به کنگره‌شان دعوت شدم. سالن کنگره مملو از شخصیت‌ها و چهره‌های فوتبال کشور بعلاوه میهمانان خارجی بود که بعدا متوجه شدم مسئولین «فیفا» هستند.

در صحبت کوتاهی که داشتم توضیح دادم که یقینا از هیجان و خوشحالی هموطنانم وقتی تیم ملی فوتبال کشورمان پیروز می‌شود، خوشحال می‌شوم. اما مشکلم در بهره‌برداری‌های شوونیستی و دامن‌زدن به احساسات برتری‌طلبانه و نژادپرستی است که به دنبال آن در کشور به راه می‌افتد. متاسفانه شماری از ایرانیان، دارای تمایلات نژادپرستانه بوده و خود را برتر از اقوام و ملل دیگر می‌پندارند. برخی از مسئولین و رسانه‌های دولتی هم به منظور بهره‌برداری‌های سیاسی متاسفانه به این احساسات خود بزرگ‌بینی ما ایرانیان دامن می‌زنند بالاخص در پیروزی در فوتبال و سایر رشته‌های ورزشی. درحالی‌که ورزش قرار است پیام‌آور صلح و دوستی باشد نه تقویت روحیات خود بزرگ‌بینی و دامن‌زدن به بغض و کینه‌های کوته‌‎بینانه نژادپرستی و ایرانیان را بالاتر و برتر از دیگران پنداشتن.

مطلب دومم در خصوص تقاضا از مسئولین کشور بود که فوتبال را «ایرانی- اسلامی» نکنند. عرض کردم همین که علوم انسانی، دانشگاه‌ها، فرهنگ، سینما، هنر، نظام بانکی، ساختار اقتصادی، فرایند توسعه، سبک زندگی و… را ایرانی-اسلامی کرده‌اید بسنده می‌کند.

بعد از عرایضم یکی از مسئولین فوتبال پشت بلندگو رفتند و با سیاسی خواندن عرایض بنده پاسخ‌های تندی به من دادند. فرمودند فوتبالیست‌ها خدا را شکر مثل سیاستمداران رفتار نمی‌کنند و گفتند در فوتبال اعضا تیم با هم همکاری می‌کنند که گل بزنند اما در سیاست هرکس به فکر پیروزی خودش هست. در فوتبال کسی پشت پا به دیگری نمی‌زند اما در سیاست به هم دیگر پشت پا می‌زنند. خلاصه سیاست را کردند اهریمن و فوتبال را فرشته.
مانده بودم مگر من چه بی‌احترامی به فوتبال یا فوتبالیست‌ها کرده بودم که این همه اسباب تکدر خاطر ایشان شده بود.