محمد بسته نگار تجسم ادب بود

حمید قزوینی پژوهشگر و نویسنده تاریخ شفاهی در یادداشتی تلگرامی نوشت:

یکی از روزهای میانی سال 1381 و زمانی که ستون روزانه «بازیگران دو دهه»، را در روزنامه همشهری می‌نوشتم و به زندگینامه سیاستمداران و مدیران جمهوری اسلامی می‌پرداختم، از انتشارات قلم تماس گرفتند و خواستند تا در جلسه‌ای شرکت کنم. وقتی به دفتر این انتشارات در خیابان سمیه رفتم. مرحوم محمد بسته نگار هم حضور داشت. همان جا متوجه شدم این جلسه به پیشنهاد ایشان بوده است.
ماجرا این بود که انتشارات قلم قصد داشت درباره زندگی برخی رجال معاصر آثاری را منتشر کند و مرحوم بسته نگار که از چهره‌های سیاسی و مبارز بود و دستی در پژوهش و تالیف آثار فکری و تاریخی داشت، با دیدن آن ستون پیشنهاد داده بود تا نشستی با هم داشته باشیم.
سخنان آقای بسته نگار در آن جلسه نشان می‌داد که‌ برای تاریخ و ضرورت رعایت انصاف در نوشته‌ها، اهمیت زیادی قائل است و از اینکه بعضی‌ها تحت تاثیر فضاسازی‌های کاذب و بدون کمترین تحقیق، مطالبی کم دقت و حتی غلط می‌نویسند؛ ناراحت است. در همین جلسه پیشنهادهایی هم مطرح کرد که از حوصله این یادداشت خارج است. بعدها در حاشیه برخی جلسات عمومی یا در مقام مصاحبه کننده بازهم گفتگوهایی با هم داشتیم.
به نظر من در این روزگار که ادب و تواضعِ حقیقی (نه ریاکارانه) گوهری کم یاب است، آقای بسته نگار تجسمِ واقعیِ «تواضع» و «ادب» بود و در هر حال از این ویژگی فاصله نمی‌گرفت.
با آنکه مطالب‌ زیادی از گذشته و موضوعات مختلف داشت اما کمتر سخن می‌گفت و از هرگونه خودنمایی فاصله داشت. ساده و صمیمی برخورد می‌کرد و رفتار دوستانه را بر مناسبات سیاسی و تشریفاتی ترجیح می‌داد.
یادش گرامی