هنرمندی که پیشگام تغییر بود

حمید قزوینی به مناسبت درگذشت احمدرضا دالوند با ذکر خاطره ای از او نوشت: سال‌های پس از دوم خرداد، همزمان با تغییر فضای سیاسی و فرهنگی کشور، مطبوعات هم شاهد تغییراتی عمده بودند. این تغییر نه تنها در شیوه‌ تهیه اخبار و مقالات و گزارش‌ها که در ظاهر مطبوعات و گرافیک آن‌ها هم بود.
تجربه نشان می‌داد که این تغییر هر جا که به دست افرادی با سواد و کاردان رخ داده با توفیق خوبی همراه بوده و هرجا که از افرادی ناکارآمد استفاده شده، با وجود هزینه‌های هنگفت و حتی محتوای خوب، اثری معکوس داشته است.
در این میان تعداد انگشت شماری بودند که به خوبی از عهده این کار بر ‌آمدند. هنرمندِ صاحب سبک و نوگرا «احمد رضا دالوند» یکی از این جمع بود.
دالوند و امثال او جایگاه مهمی در اصلاح نگرش مدیران و سردبیران و نویسندگان مطبوعات داشتند و از این نظر باید گفت آن‌ها مربیان و معلم‌هایی بی ادعا برای همه آن‌ها بودند.
یادم هست در ابتدای انتشار روزنامه «حیات نو» در سال 1379 که طراحی لوگو و فرم صفحات به او سپرده شده بود، گاهی در تحریریه و اتاق سردبیری حضور می‌یافت و با نگاهی کارشناسانه و روحیه‌‌ای سرشار از انگیزه که آمیخته با وزانت و ادب هم بود، با دوستان حاضر در قالبی اقناعی، به گفتگو می‌پرداخت. یکی از امتیازات مهم او (برعکس برخی هم صنفی‌هایش) برخورداری از سواد و مطالعات فرهنگی و هنری و اجتماعی و درک مناسب از تحولات سیاسی جامعه بود که برقراری ارتباط با اعضای تحریریه و بحث پیرامون موضوعات مختلف را آسان می‌نمود. دیدن و شنیدن آن گفتگوها (اگر چه از دور) همیشه برای من مغتنم بود.
دالوند دستی هم در نوشتن داشت و همین ویژگی موجب می‌شد شناخت بهتری از وضعیت متن و اهمیت آن داشته باشد و گرفتار ظاهر گرایی نشود.
یادش گرامی و روحش شاد