پدر جوش ایران از خاطرات دوران انقلاب می گوید

پروفسور امیرحسین کوکبی در تاریخ بیست و ششم اردبیهشت سال هزار و سیصد و بیست و شش شمسی در بمبئی هندوستان به دنیا آمد. وی که اصالتی یزدی دارد پس از دوران تحصیل ابتدایی و متوسطه، در سال ١٣۴۵ به عنوان اولین دانشجوی ثبت نام کننده وارد دانشگاه صنعتی شریف شد و پس از آن در سال ۱۳۴۹ به عنوان عضو هیات علمی در این دانشگاه استخدام شد. سپس با دریافت بورس تحصیلی از سوی دانشگاه در سال ١٣۵٩ موفق به اخذ مدرک دکترا در رشته مهندسی متالورژی (جوشکاری) از دانشگاه استراتکلید بریتانیا در گرایش جوشکاری و تحت نظر پروفسور Petch شد. وی با بیش از ۴۴ سال سابقه هیأت علمی و درجه استادی پایه ۴۱ مشغول به تدریس در دانشگاه صنعتی شریف می باشد.
دکتر امیر حسین کوکبی اولین ایرانی است که توانسته، مدرک دکترای تخصصی جوش را اخذ نماید.
وی تا کنون بیش از ۱۵۰ عنوان مقاله بین المللی ارایه داده است و ۱۴۰ دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و ۱۸ دانشجوی در مقطع دکترا پرورش داده است که در حدود ۹۰ درصد این دانشجویان هم اکنون در دانشگاه صنعتی شریف مشغول به فعالیت هستند.
از دکتر کوکبی تا کنون ۸ جلد کتاب به چاپ رسیده است که به عنوان کتاب های مرجع در دانشگاه های کشور در حال تدریس است.
پرفسور کوکبی ۴ سال را به عنوان رییس دانشکده مهندسی و علم مواد دانشگاه شریف بوده و تعداد زیادی ثبت اختراع را از خود به یادگار گذاشته است. وی عناوینی چون: استاد نمونه دانشگاه، پژوهشگر برتر و … را نیز در کارنامه خود دارند.
مصاحبه ای که در ذیل میخوانید پیرامون خاطرات دکتر کوکبی از پیروزی انقلاب و دوران پس از آن است.

وی در ابتدا با این توضیح که متاسفانه در آن دوران من از نزدیک شاهد اتفاقات و حوادث نبودم گفت: به دلیلی بورس تحصیلی که گرفته بودم خارج از کشور زندگی می کردم اما تمامی اخبار کشور را با جزییات کامل دنبال می کردم.
دکتر کوکبی گفت: در دوران انقلاب و با افزایش اعتراضات و اعتصابات چند ماهی هیچ گونه حقوقی برایمان از ایران نمی آمد اما من طوری زندگی ام را در خارج از کشور مدیرت کردم که ذره ای از کسی حتی قرض هم نگرفتم و با همان پول هایی که از قبل برایم مانده بود زندگی ام را گذراندم.
دکتر کوکبی افزود: هنگام بازگشتم به ایران در سال ۱۳۵۸، هم زمان بود با تسخیر سفارت آمریکا و فضا خیلی بحرانی بود. بسیاری معتقد بودند که صبر کنیم و الان به ایران نرویم، شاید اتفاق جدیدی در راه باشد. اما من با وجود اینکه ۶ ماه از فرصت مطالعاتی ام مانده بود و از طرفی ۲ پسرم در آنجا مدرسه می رفتند و با وجود اصرار های همسرم دیگر آنجا نماندیم و راهی ایران شدیم.
اولین دکترای تخصصی جوش در ایران اظهار داشت: معتقد بودم من متعلق به ایران هستم و با وجود ۲ پیشنهاد کاری فوق العاده در آنجا به محض دفاع پایان نامه ام انگستان را ترک کردم.
استاد دانشکده مواد افزود: چیزی که برای من جالب بود فضای آزاد دانشگاه در آن زمان بود.
در آن دوره زمانی، مقابل ناهار خوری دانشگاه هر یک از گروههای سیاسی آن زمان خیلی آزادانه و به دور از مشکلات کتاب ها، اطلاعیه ها و …را به نمایش گذاشته بودند و هر یک از این گروه ها اعم از فداییان خلق، مجاهدین اسلامی و مجاهدین انقلاب آزادانه در کنار هم فعالیت می کردند و علاقمندان به هریک از این گروهها نیز با پرداخت هزینه کتاب ها و… به مطالعه می پرداختند.
دکتر کوکبی در ادامه گفت: پس از گذراندن یک یا دو ترم انقلاب فرهنگی شد و دانشگاه ها را به تعطیلی کشاند اما اعضای هیات علمی در آن دوران نیز آرام نبودند و هریک به نوعی فعالیت می کردند. مثلا خود من با وجود پیگیری اعتصابات، اقدام به نوشتن کتاب هایی نمودم که در آن زمان وجود نداشت و نیاز آن احساس می شد.
پدر جوش ایران درباره نقش دانشگاه ها در به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی و تحولات آن دوره افزود: اولین اعتصابات علیه دولت قبل از انقلاب را در آن زمان اساتید دانشگاه آریا مهر (صنعتی شریف) انجام دادند، نسبت به انتقال این دانشگاه به دانشگاه صنعتی اصفهان.
وی گفت: در آن زمان اساتید اعتراض کردند که به اصفهان منتقل نشویم و با این کار به تدریج از سیستم دولت کنار کشیدند و کنکور مستقل برگزار کردند و با این اقدام حقوق اساتید از سوی دولت قطع شد و اعضای هیات علمی دانشگاه اقدام به ایجاد یک صندوق نمودند که با پشتیبانی برخی از بازاری های تهران شکل گرفت و هر یک از اساتید بر حسب نیازی که احساس می کردند مبلغی را از صندوق برمی داشتند و در این بین بسیاری از اساتید حتی ریالی هم از صندوق کمک نگرفتند و این دوره مقاومت تا یک سال به طول انجامید. تفاهم و اتحاد اعضای هیات علمی آن دوران و فضای مقاوتی که ایجاد کردند،بالاخره این دوران با موفقیت به پایان رسید.
وی در مورد خاطرات بد خود از زمان قبل از پیروزی انقلاب گفت: هیچ گاه فرد سیاسی نبودم، نه چپی بودم و نه راستی. اما برخورد زشت مستشاران آمریکایی نسبت به ایرانیان را هیچ گاه فراموش نمی کنم. آنها ایرانیان را هیچ جا به حساب نمی آوردند و همواره آنها را تحقیر می کردند.

باید هشیار باشیم تا نردبانی برای صعود دشمن نشویم

دکتر کوکبی افزود: با وجود گذشت ۳۷ سال از انقلاب گاهی به شدت دلم به درد می آید. من با دیدن صحنه هایی از نادانی دوستان انقلاب و دانایی دشمنان انقلاب علیه کشور رنج می کشم. ما باید ببینیم دشمن ما چه میگوید و ما عکس آن را عمل کنیم. چون دشمن هیچ گاه بر صلاح ما کاری نمی کند و هرچه می گوید باید عکس آن عمل کرد تا کشور را از گزند نقشه های دشمن دور داشت. باید هشیار باشیم تا نردبانی برای بالا رفتن دشمن از پله ها و صعود وی نشویم.
این استاد متالورژی دانشگاه که هنرمندی تمام عیار است و در نقاشی نیز همانند جوش بی نظیر است در ادامه خطاب به جوانان میگوید: هیچ گاه از خدا چیزی را به اصرار نخواهید، چون خدا چند قدم جلوتر از شما را می بیند و شما همین جلوی پایتان را می بینید. شاید چیزی که خدا برای شما مصلحت قرار داده خیلی فراتر و بزرگ تر از آن چیزی است که شما امروز به آن اصرار دارید.
وی در این باره به تجربه شخصی خود اشاره کرد و گفت: در کنکور دانشکده افسری به پیشنهاد پدر مرحومم شرکت کرده و قبول شدم. اما برای ثبت نام یک روز دیر به تهران رسیدم. هر چند تلاش کردم فایده ای نداشت. با توجه به وضعیت خانواده یکسال آواره در تهران و شهر های دیگر بدنبال کار بودم. سال بعد در اولین دوره پذیرش دانشجو در دانشگاه صنعتی شریف قبول شدم و الان باور دارم که شکست و عدم موفقیت برای ثبت نام در دانشکده افسری لطف و محبت خداوند بود و باری تعالی سرنوشت بهتری برایم در نظر داشت.

شرح تصویر: اولین نفر از سمت چپ دکتر امیر حسین کوکبی است.

منبع: پایگاه دانشگاه صنعتی شریف