اولین دوستان منطقه ای ایران

حمید قزوینی نوشت: روابط ایران با سوریه و لبنان در 60 سال گذشته فراز و نشیب‌ زیادی داشته است. بسیاری از کسانی که همه روزه به ارائه تحلیل دراین زمینه می‌پردازند، فاقد کمترین اطلاعات درباره زمینه‌های تاریخی این موضوع هستند و عمدتاً براساس داده‌های رسانه‌ای که از منابع غربی است سخن می‌گویند.
در این یادداشت امکان پرداختن به ابعاد مختلف موضوع نیست اما اجمالاً مایلم به یک رویداد تاریخی اشاره کنم.
تجاوز ارتش بعثی عراق در سال 1359 به ایران، در شرایطی به وقوع پیوست که صدام، برخی کشورهای عربی مثل عربستان، اردن، سودان و مصر را در کنار خود داشت و عزمش را جزم نموده بود تا بخشی از ایران را ضمیمه عراق کند.
در چنین شرایطی دولت سوریه و شیعیان لبنان به سرعت واکنش نشان داده و در کنار ایرانیان قرار گرفتند.
استاد «محمدعلی مهتدی» از کارشناسان شناخته شده در امور خاورمیانه که همان روزها در سفارت ایران در بیروت بوده، در خاطره‌ای می‌گوید: «وقتی خبر حمله ارتش صدام به ایران منتشر شد، همه روزه صدها شیعه لبنانی به سفارت ایران آمده و به صورت جدی خواستار اعزام به جبهه‌های جنگ ایران و عراق‌ بودند.»
چند روز بعد ده‌ها رزمنده شیعه عضو «حرکت امل» با هماهنگی شهید چمران و از طریق فرودگاه دمشق به ایران رفته و ذیل «ستاد جنگ‌های نامنظم» به مناطق جنگی اعزام شدند. جالب اینکه این عده همگی با سلاح‌ها و تجهیزات نظامی که حافظ اسد رئیس جمهور وقت سوریه در اختیار آنان گذاشت به ایران آمدند. این اعزام چند بار دیگر و حداقل تا زمان شهادت دکتر چمران تکرار شد. از این گروه، برخی مانند «عبدالرضا موسوی» و «علی عباس» به شهادت رسیده و در بهشت زهرا به خاک سپرده شدند و تعدادی هم به شرف جانبازی نائل آمدند.
رزمندگان شیعه لبنانی در حالی به ایران می‌آمدند که خود گرفتار جنگ با اسرائیل و مزدوران آن بودند.
ای کاش قضاوت‌هایمان کمی منصفانه باشد.

منبع: کانال تلگرام حمید قزوینی