روایت دوست جلال طالبانی از امیدواری و صلح دوستی مام جلال؛ “روزی در عراق رئیس جمهور خواهد شد!”

ناظم دباغ در روزنامه شرق نوشت: جلال طالبانی نماد مبارزه در کردستان عراق و خاورمیانه بود و صلح؛ نماد گفت‌وگو بود و مصالحه. او عامل برقراری وحدت بین کُرد و عرب بود. مام‌جلال همیشه تلاش می‌کرد آزادی و دموکراسی در کردستان عراق برقرار شود. یکی از خواست‌های اصلی او این بود که نان و آزادی را در کنار هم ببیند و معتقد بود که بدون نان، آزادی ممکن نیست. او آزادی‌خواهی بود که با ظلم و ستم و دیکتاتوری مبارزه می‌کرد. طرفدار حقوق بشر بود. وقتی به ریاست‌جمهوری عراق انتخاب و حکم اعدام صدام حسین صادر شد، اجرای حکم نیازمند امضای رئیس‌جمهوری بود ولی او از این کار سر باز زد. او حتی نمی‌خواست شاهد اعدام صدام باشد.
طالبانی در همه شرایط در ایجاد توافق و صلح و آرامش در منطقه و کردستان عراق تلاش می‌‌کرد. به همین دلیل امروز خلأ وجودش در تحولات اخیر منطقه و عراق بیش از پیش نمایان است. این خلأ هم در حوزه سیاسی و هم در حوزه اقتصادی و اجتماعی نمایان است. فوت آقای طالبانی خسارت سنگینی به کردستان عراق وارد کرد. ای کاش کردها و عراقی‌ها خود پیرو راه جلال طالبانی باشند. تا امروز که دیگر مام‌جلال در بین ما نیست همه از سجایای اخلاقی و منش سیاسی او سخن می‌گویند اما بهترین و جامع‌ترین تعریف را از مام‌جلال، آیت‌الله العظمی سیستانی داشته که او را به دریچه اطمینان عراق تعبیر کرده است. این سخن آیت‌الله نشان از وضعیت و جایگاه جلال طالبانی دارد. خداوند ایشان را رحمت کند. من از سال ١٩۶۴ میلادی با او آشنا شدم و دوستی‌مان تا امروز پایدار ماند. در این زمان دراز، هرگز او را بدون امید به آینده و نشاط ندیدم. ما با هم و در کنار یکدیگر روزهای سختی دیده‌ایم و روزهای پیروزی را به یاد داریم، ما شاهد فاجعه حلبچه بوده‌ایم و از انفال نالیده‌ایم اما جز امید از او به یاد ندارم. در روزهای سخت هم به آینده امید داشت. امید او به آینده حتی در سخت‌ترین روزها نیز به تاریکی نگرایید. دهه ٨٠ میلادی در کردستان عراق جلسه‌ای بود، یکی از دوستان مبارز با او از ناامیدی گفت و مام‌جلال نوید داد که روزی در عراق رئیس‌جمهوری خواهد شد و چنین هم شد. طالبانی هرگز استقامت را فراموش نمی‌کرد. جلال طالبانی، سیاست‌مداری آینده‌نگر بود و بارها تاکتیک‌ها و استراتژی‌ها را قبل از حادثه بیان می‌‌کرد و در نهایت چنین هم می‌‌شد. اکنون با رفتن طالبانی، کردستان عراق وزنه سنگینی را از دست داده است؛ او مبارزی خستگی‌ناپذیر بود، ولی راه و روش جلال طالبانی همیشه زنده است؛ امید که چنین باشد. خدایش بیامرزد.

منبع: روزنامه شرق، شماره 2977، چهارشنبه 1396/7/12