ناگفته های حسین موسویان؛ از اتهامات جاسوسی تا تبرئه و حلالیت طلبیها
روزنامه شرق نوشت: روز گذشته متن نامه سرگشاده سیدحسین موسویان، به علی لاریجانی، رئیس مجلس و علاءالدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، در اختیار رسانهها قرار گرفت. نامه اعتراضی موسویان، دیپلمات و مذاکرهکننده ارشد هستهای سابق ایرانی، درباره متن گزارش هیئت تحقیق و تفحص درباره دوتابعیتیهاست. در این گزارش درباره تابعیت فرزندان وزرای خارجه، نفت و برخی مشاوران و دستیاران رئیسجمهور ادعاهایی شده و تهیه کنندگان گزارش معتقدند که باید فرزندان این مقامات تابعیت دوم خود را ترک کنند و به ادامه فعالیتشان بپردازند. در متن کامل گزارش تحقیق و تفحص مجلس، موضوع دوتابعیتیها و جاسوسی در کنار هم به کار برده شده و با اسامی چندین نفر در حوزه برجام، نفوذ فرهنگی و اقتصادی تشریح شده است. این افراد عبارتند از: سیدحسین موسویان، (مذاکرهکننده سابق هستهای)، محمد جعفر محلاتی، (دیپلمات سابق ایرانی)، سیروس ناصری، (عضو سابق مذاکرهکننده هستهای)، عبدالرسول دری اصفهانی، (عضو سابق مذاکره کننده هستهای)، محمودرضا خاوری، (رئیس سابق بانک ملی)، جیسون رضاییان، (خبرنگار واشنگتنپست در ایران)، سعید عابدینی، امیر حکمتی، هما هودفر، کارن وفاداری، آفرین نیساری، محمدباقر و سیامک نمازی.
11 نفر هیئت تحقیق و تفحص
اعضای هیئت تحقیق و تفحص مجلس 11 نفر هستند: جواد کریمی قدوسی (نماینده مشهد)، نادر قاضی پور (ارومیه)، سیدحسین نقوی حسینی (ورامین)، حسینعلی حاجیدلیگانی (شاهین شهر)، حسن نوروزی (رباطکریم)، جواد ابطحی (خمینیشهر)، قاسم جاسمی (کرمانشاه)، مجتبی ذوالنور (قم)، محمد دهقانی (چناران، طرقبه و شاندیز)، ابوالفضل ابوترابی (نجفآباد) و مجید ناصرینژاد (شادگان). این نمایندگان از اعضای فراکسیون ولایی مجلس بوده و از مخالفان دولت و برجام هستند. برخی از این افراد مانند جواد ابطحی و مجتبی ذوالنور جزء کسانی هستند که روز چهارشنبه گذشته، پرچم کاغذی آمریکا و برجام را در صحن مجلس آتش زدند؛ کاری که انتقاد زیادی را بههمراه داشت و عدهای آن را «غیرعاقلانه» دانستند.
موسویان: خلاف واقعیت است
خبرگزاریهای اصولگرای «فارس» و «تسنیم» بیستوسوم اردیبهشت ۱۳۹۷، متن گزارش تحقیق و تفحص مجلس در مورد اتباع دوتابعیتی ایران را منتشر کردند. در متن این گزارش، نحوه بهره برداری از ظرفیتهای افراد دوتابعیتی در حوزههای گوناگون برای اجرائیکردن پروژه نفوذ، از سوی سرویسهای اطلاعاتی و جاسوسی دشمن به سه قسم تقسیم شده است که بهکارگیری این افراد در مناصب دولتی به دلیل وابستگیهای پیشگفته، میتواند بالقوه و بالفعل متضمن تهدیدات جدی باشد، بهطوریکه تأثیرات اقتصادی و سیاسی این افراد در بروز تهدیدات بسیار عمیق و بعضا غیرقابلجبران است. در ادامه گزارش به نام «سیدحسین موسویان» اشاره شده که «به اتهام جاسوسی و همکاری با دول متخاصم خارجی در پرونده مذاکرات هستهای تحت تعقیب قرار گرفته و محکوم گردید و هماکنون در اندیشکدههای آمریکایی مشغول فعالیت است»؛ متنی که موسویان آن را «خلاف حقیقت و واقعیت» دانسته است.
چرا خلافواقع؟
موسویان این گزارش را به سه دلیل خلاف واقعیت میداند. او در بند اول نامه خود چنین میگوید: «اولا من دارای تابعیت هیچ کشور خارجی نیستم و همیشه یک تابعیت داشتهام و آنهم تابعیت ایران است و لاغیر. من نه در دوران 30 سال خدمت رسمی خود در دولت، مجلس شورای اسلامی، شورایعالی امنیت ملی و مجمع تشخیص مصلحت نظام، دارای تابعیت کشور خارجی بودهام و نه بعد از آن. امروز هم تابعیت هیچ کشور خارجی را ندارم و به تابعیت ایرانی خود هم افتخار میکنم».
دانشکده یا اندیشکده؟
در گزارش دوتابعیتیها گفته شده که موسویان با اندیشکدهای در آمریکا همکاری میکند، اما او درباره این گفته چنین توضیح میدهد: «در گزارش مذکور آمده که من در یک اندیشکده آمریکایی کار میکنم. این هم خلاف است. اینجانب در دانشگاه پرینستون آمریکا شاغل هستم و بعد از هجرت هم هیچگاه در هیچ اندیشکدهای؛ چه در آمریکا و چه در خارج آمریکا هیچ نوع اشتغالی نداشتهام و ندارم. نام دانشکده علوم سیاسی دانشگاه پرینستون، دانشکده «وودرو ویلسون» است. آقای وودرو ویلسون یکی از رؤسای دانشگاه پرینستون بود که بعدا رئیسجمهور آمریکا شد. دانشگاه پرینستون هم در شهر پرینستون ایالت نیوجرسی آمریکاست. اندیشکدهای در شهر واشنگتن هست به نام «اندیشکده وودرو ویلسون». ظاهرا گزارش تحقیقوتفحص مذکور تفاوت این دو را که یک موضوع ساده و آشکار است، تشخیص نداده و دچار اشتباه شده است». او ادامه میدهد: «با توجه به اینکه وظیفه نمایندگان محترم مجلس دفاع از حقوق مردم است، لازم میدانم به این واقعیت اشاره میکنم که در 9 سال هجرت و کار در دانشگاه پرینستون، احدی از متصدیان در کل نظام نه بهاندازه اینجانب از منافع و حقوق کشور و مردم رنجدیده و مظلوم ایران در سطح رسانهها و افکار عمومی جهان دفاع کرده و نه تا این حد مورد هجمه و تهدید گروهک منافقین و گروههای وابسته به صهیونیسم و اعراب تکفیری بوده است». او به دو کتاب خود «بحران هستهای ایران» و «روابط ایران و آمریکا» اشاره کرده و گفته که کشورهای امارات، عربستان و بحرین هر دو کتاب را در لیست سیاه قرار داده و به کتابخانههایشان دستور دادهاند که حق نگهداری این دو کتاب را ندارند.
تبرئه از اتهام جاسوسی
در گزارش هیئت تحقیق و تفحص از «اتهام جاسوسی» موسویان گفته اند و «همکاریاش با دول متخاصم خارجی در پرونده مذاکرات هستهای» که «تحت تعقیب قرار گرفته و محکوم» شده است. موسویان در نامه به لاریجانی و بروجردی درباره این بند توضیح میدهد: «بنده در دولت آقای احمدی نژاد بازداشت و ایشان هم مکرر اینجانب را در سخنرانیهای علنی متهم به جاسوسی کرد. آقای حسن حداد، معاون امنیت وقت دادستان تهران که حکم بازداشت بنده را در اردیبهشت 1386 صادر کرده بود، در قرار نهایی خود که حدود شش ماه بعد از بازداشت صادر شد، تصریح کرد که اصولا اتهام جاسوسی در این پرونده مطرح نبوده و وزارت اطلاعات هم اساسا چنین ادعایی را مطرح نکرده است. علیهذا آقای سعید مرتضوی، دادستان وقت کل تهران، قرار آقای حداد را لغو و بازپرس دیگری تعیین کرد. بعد از شش ماه بنده هم توسط بازپرس دوم و هم توسط قاضی از اتهام جاسوسی تبرئه شدم». او تأکید میکند: «لازم است اعضای کمیته تحقیق و تفحص در مورد سایر مطالبی که در حکم قاضی دادگاه بدوی مطرح شده، دفاعیات اینجانب را مطالعه کنند. با وجودی که برخی رسانهها چند بار متن حکم را منتشر کردند و بدینوسیله حق انتشار دفاعیه را به من دادند، باز هم به خاطر مصالح و آبروی کشور از انتشار دفاعیه خودداری کردم. تنها کسانی که دفاعیه را خواندهاند، میتوانند حقایق این ماجرا و علت خودداری من از انتشار دفاعیه را درک کنند».
محکومیت از پست دیپلماتیک
او در بخشی از این نامه به محکومیتش از پنج سال محرومیت از پست دیپلماتیک اشاره میکند و درباره آن میگوید: «طبق متن قرار بازپرس دوم، در بازجوییها نوشته بودم که با سیاست خارجی و هستهای دولت آقای احمدینژاد مخالفم. لذا تا مادامیکه ایشان رئیسجمهور بود؛ نه به من پستی میداد و نه من میپذیرفتم. درعینحال حکم پنج سال محرومیت و بعد هم بازنشستگی تحمیلی، تنها دلیل هجرت من بود».
احمدینژاد گفت وزیر شوم
«من اولین فردی بودم که آقای احمدینژاد بعد از انتخابات دور اول ریاستجمهوری اش برای تصدی پست وزارت خارجه با او گفتوگو کرد»؛ این بخش دیگری از نامه موسویان به لاریجانی است. او میگوید: «جنابعالی در جریان بودید… اما من با نهایت احترام و صداقت به ایشان گفتم که از پذیرش این مسئولیت معذورم چون اختلاف دیدگاه ما دو نفر در مورد سیاست خارجی و هستهای بسیار زیاد است. جناب آقای متکی وزیر وقت امور خارجه هم در اولین روزهای مسئولیت، بنده را دعوت کرد و پیشنهاد داد که مسئولیت کل امور هستهای در وزارت خارجه را عهدهدار شوم و جنابعالی هم در این مورد به بنده تأکید کردید. باز هم با همه احترامی که برای جنابعالی و جناب متکی قائل بودم و هنوز هم هستم، از پذیرش این مسئولیت عذرخواهی کردم».
حلالیت طلبیدند
در آن دوران افراد و رسانههای متعددی، در مواضع و گزارشهای خود اتهام جاسوسی به موسویان را مطرح کردند؛ اما او میگوید: «اینجانب بیش از 20 مورد شکایت به شعبات دادگاههای دیگر عرضه کردم که بدون استثنا، همه اتهامزنندگان جاسوسی یا محکوم شدند، یا حلالیت طلبیدند یا همچون خانم فاطمه رجبی همسر وزیر دادگستری دولت آقای احمدینژاد، در پیغام خصوصی خواهان گذشت شدند که من هم گذشت کردم. اگر لازم دانستید وکیل اینجانب میتواند رأیهای متعدد دادگاههای جمهوری اسلامی در محکومیت اتهامزنندگان جاسوسی را تقدیم هیئت تحقیقوتفحص کند». او به طرح اتهاماتی از جانب احمد توکلی، رئیس وقت مرکز پژوهشهای مجلس هم اشاره میکند که بعد از طرح چنین اتهاماتی در سایت الف، در بیانیهای رسمی، «ضمن حلالیتطلبی از اینجانب، روشن کرد که با بررسی اسناد، کل 13 اتهام مطرحشده در رسانههای کشور حقیقت نداشت».
او معتقد است به دو دلیل از محمود احمدینژاد شکایت نکرده است: «ایشان رئیسجمهور بود، حرمت نگاه داشتم و نخواستم اختلافات جناحی داخلی با شکایت من تشدید شود. همچنین مطلع شدم در دیداری، مقامات عالیه نظام به شدت ایشان را در مورد طرح این اتهام سرزنش کردند. این محبت مقامات عالی نظام برای من کافی بود». موسویان در پایان از لاریجانی خواسته تا با توجه به خلاف واقع بودن متن گزارش هیئت تحقیقوتفحص درباره او، نسبت به اصلاح گزارش مذکور و انعکاس عمومی آن اقدام کند.
منبع: روزنامه شرق، شماره 3148، سه شنبه 1397/2/25
