قاطعیت مدیر در برخودر با معلمی که وقت بچه ها را گرفت!

اختصاصی خاطره نگاری-

به خاطر دارم یکی از روزها در روزگاری که در دبیرستان علوی درخدمت استادان ارجمند جناب آقای حسین بهنودی و جناب آقای علی رضا مؤذن مسئول اتاق کامپیوتر بودم، در دفتر دبیرستان در خدمت استاد بزرگوار جناب آقای حاج محمد حسین کرباسچیان، مدیر دبیرستان، بودم.
زنگ کلاس بعدی خورده بود و بچه ها در حال رفتن به کلاس بودند که یکی از معلمین کامپیوتر آن وقت (نام محفوظ!) که کلاس درسش تمام شده بود پیش از ترک مدرسه وارد دفتر شد. جناب آقای کرباسچیان نیز با دیدن وی پس از سلام و احوال کوتاه بلافاصله با لحنی محکم و به عنوان تذکر خطاب به آن معلم عزیز (قریب به همین عبارات) فرمودند که:
“آقای…، شما امروز ده دقیقه دیر به کلاس خود رسیدید!” ( معلم هم زمان مشغول تحصیل در دانشگاه بود و گویا کلاس دانشگاه وی در آن روز کمی دیرتر از معمول تمام شده بود)!
ایشان هم (به باور این که پاسخی معقول و منطقی است) در پاسخ  گفت:
“بله درسته! عذر می خواهم… اما در عوض، آن ده دقیقه را در زنگ تفریح بعدی جبران کردم!” (بچه ها را نگه داشته و زمان زنگ تفریح را جایگزین تأخیر حضور در شروع ساعت کلاس خودم نموده بود)

جناب آقای کرباسچیان هم با مهربانی و البته با قاطعیت همیشگی خود بیان فرمودند که: “هم تأخیر اول کلاس شما غلط بود هم گرفتن زنگ تفریح بچه ها!”…
(یعنی این که بچه ها حق دارند از زنگ تفریح برای خستگی بدر کردن و آماده شدن برای کلاس بعدی استفاده کنند اما شما آن ها را از این حق محروم کردید!)
معلم عزیز نیز اندکی درنگ نموده و پس از آن که به استحکام استدلال کوتاه اما حسابی ایشان پی برد، آن را تصدیق نموده و با شرمندگی عذرخواهی نمود!
نگرش زیبای جناب آقای کرباسچیان در این موضوع از آن زمان تا کنون (خصوصا هنگام آموزش در کلاس درس) همواره مورد توجه و دقت من بوده و از آن بسیار استفاده نموده ام.
خدا بر توفیقات چنین مربیانی بیافزاید…

راوی: [restrict] حسن رضوی، از مسئولان وقت دبیرستان علوی
[/restrict]