واقعه 29 بهمن تبریز و تبعات آن
حمید قزوینی محقق و پژوهشگر تاریخی در یادداشتی تلگرامی نوشت: سرکوب خونبار مردم تبریز در 29 بهمن سال 1356، یکی از مهمترین وقایع ماههای آخر عمر رژیم پهلوی است.
آن روز مردم قصد داشتند در پاسخ به دعوت روحانیون شهر تبریز که شهید «آیتالله محمدعلی قاضی طباطبایی» در محوریت آن قرار داشت، مراسم بزرگداشت چهلم شهدای 19 دی ماه مردم قم را در «مسجد قزلّی» برگزار کنند. برنامه ریزی درباره چگونگی برپایی مراسم، با دانشجویان انقلابی دانشگاه تبریز بود که در آن سالها نقش مهمی در پیشبرد مبارزات در این شهر داشتند.
ساعاتی پیش از برگزاری مراسم، به دستور «سپهبد اسکندر آزموده» استاندار وقت آذربایجان و با استقرار نیروهای انتظامی درِ مسجد قفل شد. در همین لحظات جمعی از مردم و دانشجویان تلاش کردند نیروهای پلیس را وادار به گشودن در کنند که موفقیتی حاصل نشد.
با افزوده شدن بر تعداد جمعیت، یک افسر شهربانی به نام «حق شناس» با شلیک گلوله به سمت «محمد تجلا» از دانشجویان معترض، او را نقش بر زمین نمود و به این ترتیب خشم مردم با شهادت او به اوج خود رسید.
مردم که از نحوه واکنش رژیم به خشم آمده بودند، در اطراف مسجد به راهپیمایی و تجمع اعتراض آمیز ادامه دادند که با سرکوب شدید آنان همراه شد.
تلاش گسترده دولت برای انعکاس هدایت شده اخبار، و طرح این ادعا که گروهی قانون شکن سعی در ایجاد آشوب داشتهاند، به جایی نرسید و اخبار واقعه در سطح کشور منتشر و موجی از خشم و نارضایتی را ایجاد کرد.
چند روز بعد، رژیم، با هدف سرپوش نهادن بر ابعاد منفی این حادثه، اقدام به برگزاری یک تجمع نمایشی در شهر تبریز با حضور شماری از مردم مناطق دیگر نمود تا به زعم خود آشوب طلبیها را محکوم کنند. سخنران این مراسم «محمود جعفریان» قائم مقام دبیرکل حزب رستاخیز و رییس خبرگزاری پارس و معاون وقت رادیو و تلوزیون بود. او از سوابق سیاسی مارکسیستی علیه رژیم برخوردار بود که پس از دستگیری، جذب شاه شد و به یکی از تئوریسینهای اصلی نظام سلطنتی مبدل گشت.
این مراسم انعکاس زیادی در رسانههای آن روز داشت و تلاش شد پشتوانه مردمی حکومت را فراوان و وفادار نشان دهند. اما مخاطبان توجهی به این همه تبلیغات نداشتند. زیرا چند ماه بعد طومار رژیم در هم پیچید و محمود جعفریان هم به جوخه اعدام انقلابیون سپرده شد.
