خاطرهای از سید رضی شیرازی؛ وقتی آیت الله بروجردی از ترس روحانیون و مردم فتوای خود را پنهان کرد!
حمید قزوینی: سید رضی شیرازی (۱۳۰۷- ۱۴۰۰) از چهرههای سرشناس روحانیت بود که در سالهای جوانی با استقرار در تهران و اقامه جماعت و تدریس و تبلیغ تا پایان عمر، سابقهای قابل اعتنا از خود به یادگار گذاشت.
وی وابسته به خانوادههای بزرگ و ریشهدار روحانیت و از برجستگان علمی حوزه بود؛ اما به مناصب و عناوین حوزوی و سیاسی و اجتماعی چندان روی خوش نشان نمیداد.
در سالهای نسبتا دور، همراه دوست عزیزم، سعید فخرزاده، یکی دوبار برای جلب نظر او جهت ضبط خاطراتش، به دیدنش رفتیم.
سید رضی، خاطرات و اطلاعات مهمی از مکتب حوزوی سامراء و جریان اعتدالی آن و علمای سلف و حاشیههای مرتبط با آنها داشت.
یادآوری یکی از خاطرات او شاید خالی از فایده نباشد.
سید رضی با اشاره به ماجرای سفر سال ۱۳۳۹ به بیت المقدس از طرف آیتالله بروجردی و گزارش این سفر به مرجع وقت شیعیان و طرح موضوع طهارت اهل کتاب میگفت: «آقای بروجردی با طهارت اهل کتاب موافق بود.
وقتی از او خواستیم نظر فقهی خود را اعلام کند، با بیان خاطرهای از برخورد مردم و بعضی روحانیون با یکی از علمای تهران، به ما فهماند که امکان طرح این نظر وجود ندارد. این در حالی بود که آقای بروجردی در زمان خودش مرجع مطلق شیعیان بود، بعدها همین خاطره را برای آیتالله گلپایگانی نقل کردم که او گفت من هم قائل به طهارت اهل کتاب هستم؛ ولی به همان علت که آقای بروجردی نمیتوانست نظر خودش را بیان کند، من هم از بیان آن معذورم!»
خدایش بیامرزد.