جامعه‌ای با سه وقت اذان
حمید قزوینی نوشت: پیروان ادیان و فرقه‌های مذهبی طبق قانون اساسی لبنان و قوانین عادی، برای انجام فعالیت‌های دینی آزادی کامل دارند و هیچ فرد و دستگاهی نمی‌تواند مانعی در مقابل آن‌ها ایجاد کند.
بدیهی است در چنین جامعه‌ای که همیشه محل تعامل پیروان ادیان بوده، انتظار می‌رود بیشترین نزدیکی و همگرایی از سوی پیروان یک دین و حتی اعضای یک مذهب باشد.
مثلاً امام موسی صدر در بدو تاسیس و ریاست مجلس اعلای شیعیان، درنامه‌ای به شیخ حسن خالد مفتی اهل سنت، این مجلس را محلی برای وحدت و همگرایی بیشتر همه مسلمانان دانست و در ادامه پیشنهاد کرد که برای یکسان سازی متن اذان، اوقات شرعی و رویت هلال، میان شیعیان و اهل سنت اقدام شود.
او به همین نامه اکتفا نکرد و جلسات متعددی را با شیخ حسن خالد برگزار نمود که با وجود تمایل طرفین، این ایده به دلیل برخی مخالفت‌های داخلی و فشارهای خارجی به نتیجه نرسید. البته امام موسی صدر به همین تلاش‌ها نیز بسنده ننمود و با راه اندازی «معهدالدراسات الاسلامی»، زمینه تحصیل همه طلاب علوم دینی از فرقه‌های مختلف اسلامی در کنار هم را ایجاد نمود. (درباره تلاش‌های ایشان در فرصت دیگری بیشتر خواهم نوشت)
به رغم آن تلاش‌ها، امروز در لبنان نه تنها اذان واحد شنیده نمی شود که با سه زمان متفاوت در پخش اذان مواجه هستیم. یعنی اذان اول متعلق به مساجد اهل سنت است و اذان دوم مربوط به مساجدی است که مطابق نظر سید محمد حسین فضل‌الله (روحانی شیعه) فعالیت می‌کنند و اذان سوم مربوط به مساجدی است که مطابق نظر سایر مراکز شیعه اداره می‌شوند. این وضعیت در اعلام عید فطر شدت بیشتری دارد.
به هر حال جامعه ای که در وحدت و تقریب میان مسلمانان پیشگام بود این روزها با مشکلاتی جدی در این زمینه مواجه است.
