ده نمکی، غرضی و مرتضوی

حمید داودآبادی در یادداشتی تلگرامی نوشت:

بعد از انتخابات دوم خرداد 1376 و سر کار آمدن اصلاح طلبان، مقاله ای نوشتم با عنوان “کابینه پیشنهادی به آقای خاتمی” که مسعود دهنمکی خوشش آمد و در نشریه شلمچه منتشر کرد.

چندی بعد احضاریه ای برای مسعود آمد.
آقای “سیدمحمد غرضی” وزیر پست و تلگراف و تلفن دولت آقای هاشمی رفسنجانی از آن مقاله شکایت کرده بود. علت شکایت این بود که در مقاله، برای هر وزارتخانه یک شهید را پیشنهاد شده بود؛ منجمله برای مخابرات، شهید “امیر حاجی امینی” و برایش نوشته شده بود:
“چون بدون هیچ غرضی، برای خدا کار می کند و از بیت المال استفاده شخصی نمی کند”.
آقای غرضی شدیدا از این جمله برآشفته شده بود.

تابستان 76 بود که جلسه دادگاه در مجتمع قضایی شهید بهشتی تقاطع خیابان سمیه و فردوسی برگزار شد. قاضی دادگاه هم آقای “سعید مرتضوی” بود.
کل دادگاه شده بود خنده، که آقای غرضی از این فضا عصبانی شد و به مسعود توپید و گفت: “می خندی؟ باید بشینی گریه کنی!”
که خنده حضار بلند شد.

مسعود در صحبتهایش به سفرهای آقای غرضی با هواپیمای اختصاصی انتقاد کرد و آن را مصداق استفاده شخصی از بیت المال دانست.
وقتی غرضی در جایگاه ایستاد تا شکایت خود را مطرح کند، گفت:
“شما بچه ها این قدر دم از حفظ بیت المال نزنید. همون شهید خرازی که شما ازش دم می زنید، وقتی می خواست از جبهه بره شهرشون مرخصی، با همون ماشین تویوتای بیت المال می رفت. حالا شما به من گیر دادید؟”

مسعود که در جایگاه قرار گرفت، گفت:
“نخیر آقای غرضی، اصلا این طور نبود. شهید خرازی وقتی می خواست برای مرخصی به شهر و خانه اش برود، ماشین بیت المال را در پادگان می گذاشت و مثل بقیه با اتوبوس می رفت پیش خانواده اش.”