روایت نماینده رهبری در سپاه قدس از تقریظ رهبری بر کتابها

علی شیرازی، نماینده رهبری در سپاه قدس در گفتگو با عصر اندیشه: کتاب از کانال های مختلفی خدمت مقام معظم رهبری میرسد. بعد از انتشار کتاب «دا» به دنبال این بودیم تا هر کتابی را که حوزه هنری منتشر می کند، به دست مقام معظم رهبری برسانیم. یادم است کتاب «پایی که جا ماند» را قبل از نشر خدمت ایشان بردیم که تفریظ بنویسند. بعد از آن کتاب «نورالدین پسر ایران» چاپ شد.
– از دفتر مقام معظم رهبری با من تماس گرفتند که آقای نورالدین و خانواده شان برای دیدار حضوری خدمت مقام معظم رهبری برسند. من با نورالدین تماس گرفتم و دعوتشان کردم. او هم به همراه همسر و نویسنده کتاب خانم «معصومه سپهری» که ساکن تبریز هستند به تهران آمدند و به دیدار مقام معظم رهبری رفتیم. ایشان با نورالدین به زبان ترکی خوش و بش کردند؛ 4 نسخه از کتاب را نزد مقام معظم رهبری بردیم و ایشان هم برای هر کدام از آقایان و خانم ها امضا کردند. بعد از این دیدار هم دستور دادند جلسه ای برگزار شود که تقریظ کتاب تحویل نورالدین و خانم سپهری شود.
تقریظ رهبری بر کتاب نورالدین
-من چندین بار با دفتر مقام معظم رهبری صحبت کردم که تفریظ های حضرت آقا را منتشر کنیم، اما اجازه ندادند. به نظرم قبل از سال 1375 بود که سرانجام اجازه نشر دادند. من هم جان مایه تفریظ ها را به صورت مقاله ای در آوردم که نخستین بار در روزنامه جمهوری اسلامی به چاپ رسید.
– بعضی از تقریظ ها به دست نویسندگان می رسید، اما اکنون سیستم عوض شده است. تصمیم گرفتیم مجموعه تفریظ های مقام معظم رهبری را که مربوط به کتاب ها است، با شیوه روشنی ارائه دهیم. در کتاب « نسیم سبز خاطره ها » من سعی کردم نکاتی که در تفریظ نسبت به کتاب بیان شده است را بیاورم. و ضمناً یک نمای کلی از کتاب ارائه دهم تا افرادی که کتاب را می خوانند یک شناخت اجمالی از آن پیدا کنند.
– شاید اگر در سال های 1369 و 1370 تفریظ های مقام معظم رهبری منتشر می شد، استقبال از این کتاب ها بیشتر می شد و گام های بلندتری بر می داشتیم. البته در نهایت، وقتی که تفریظ های مقام معظم رهبری منتشر شد، گرایش به کتاب خوانی دفاع مقدس رشد و شدت گرفت، اما در سال های ابتدای دهه ی 1370 برای این که این فرهنگ در جامعه زنده شود، شب های خاطره برگزار می شد.
– اصل تفریظ ها در مرکز اسناد دفتر مقام معظم رهبری نگهداری می شوند. ایشان بر خیلی از کتاب ها تقریظ می زنند، ولی منتشر نمی شود. در یک مقطعی اصل تفریظ را به حوزه تحویل می دادند، اما از یک مقطعی به حوزه تحویل داده نشد و فقط در مرکز اسناد نگهداری میشود.
منبع: ماهنامه عصر اندیشه، شماره ٢، مهر ١٣٩٣

تاریخ درج مطلب: شنبه، ۱ خرداد، ۱۳۹۵ ۹:۰۹ ق.ظ

دسته بندی: خاطرات فرهنگی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *