سخنرانان مسیحی و سنی مراسم عاشورا!
حمید قزوینی پژوهشگر تاریخ شفاهی در صفحه تلگرام اش نوشت:
لبنان محل سکونت پیروان فرقه‌های مختلف مذهبی است که ضمن احترام به یکدیگر، مرز‌های فکری و عقیدتی را حفظ کرده و حتی آن را با هویت سیاسی و اجتماعی خود پیوند می‌زنند.
به رغم چنین مرزبندی‌هایی، تاریخ این کشور شاهد حضور شخصیت‌هایی بوده که سعی در گسترش تعاملات پیروان ادیان توحیدی داشته‌اند. چهره‌هایی مانند: علامه سید عبدالحسین شرف‌الدین، شیخ عبدالله العلایلی، میشل اسمر و ده‌ها چهره دیگر که درباره هریک باید کتاب‌ها و یادداشت‌های مختلف نوشت.
در میان این جمع، امام موسی صدر جایگاهی ویژه دارد. او ابتکاراتی را در دستور کار قرار داد که با وجود گذشت چند دهه همچنان درخشندگی دارد.
یکی از اقدامات او دعوت از شخصیت‌های ادیان و مذاهب دیگر مثل دکتر «شکرالله حداد» و شیخ «عبدالله العلایلی» برای ایراد سخن در مناسبت‌های دینی شیعیان بوده است.
مرحوم دکتر «شکرالله حداد» پزشک مسیحی و اهل شهر صور، از علاقمندان علامه سید عبدالحسین شرف‌الدین است که با ورود امام موسی صدر به لبنان، در زمره دوستان وی قرار گرفت و در کار محرومیت زدایی به همکاری نزدیک با رهبر شیعیان لبنان پرداخت. یکی از القاب این پزشک مسیحی «طبیب محرومان» است. او علاقه‌ای خاص به قرآن و امام علی(ع) و امام حسین(ع) داشته و با راهنمایی امام موسی صدر دایره مطالعات و پژوهش‌های خود را گسترش داد. او به دعوت امام موسی صدر با حضور در «نادی الامام صادق» از مراکز تجمع شیعیان، در مراسم سوگواری امام حسین(ع) سخنرانی می‌کرد.
پس از درگذشت وی، امام موسی صدر برای او مراسم بزرگداشتی برگزار نمود و از مردم و روحانیون طوایف مسلمان و مسیحی خواست که در آن شرکت کنند.
همچنین مرحوم شیخ «عبدالله العلایلی» از روحانیون برجسته اهل سنت لبنان هم یکی دیگر از افرادی است که به دعوت امام موسی صدر در این مناسبت به ایراد سخن می‌پرداخت. او از چهره‌های سرشناس دانشگاه الازهر در قاهره مصر بود که در مقاطعی شانس ریاست این دانشگاه را نیز داشت. وی همیشه خواستار وحدت لبنانی‌ها بدون تعصب‌های مذهبی بود و رابطه‌ای گرم و صمیمی با امام موسی صدر داشت.
العلایلی پژوهش‌های خود درباره قیام امام حسین را در قالب کتاب «سموالمعنا فی سموالذات» منتشر کرد که در ایران با ترجمه دکتر «محمد مهدی جعفری» تحت عنوان «برترین هدف در برترین نهاد» چاپ شد.
نمی‌دانم آن‌ها که جلسات سوگواری را به فرصتی برای دامن زدن به اختلافات مذهبی و سیاسی تبدیل می‌کنند آیا به ظرفیت‌های قیام امام حسین (ع) برای تقویت مشترکات شهروندان یک جامعه هم می‌اندیشند یا نه؟
