خاطره ای شنیدنی از تواضع شهید شهریاری به روایت یک دانشجو؛ استادی بلاتشبیه!

اختصاصی خطره نگاری؛

دکتر شهریاری که ترور شد، در و دیوار دانشگاه شهید بهشتی پر شد از عکسهای ایشان. چهره شهید شهریاری خیلی برایم آشنا بود ولی نمی دانستم ایشان را کجا دیده ام. دائم ذهنم را مشغول کرده بود، تا اینکه به یادم آمد شهید شهریاری را همیشه وقت نمازهای ظهر و عصر در مسجد دانشگاه می دیدم. آن زمان اصلا فکر نمی کردم ایشان از اساتید دانشگاه باشد. تصور می کردم یکی از خادمین محترم دانشگاه است که اینگونه برخلاف عرف اساتید همیشه در نمازها حاضر می شود. رفتار دکتر این تصور را در ما تقویت می کرد. آنقدر متواضع و خاکی بود که همیشه بعد از نماز می ایستاد و ما هم که سرووضع ساده و بی شباهتش به یک استاد تمام دانشگاه را می دیدیم به سمت ایشان می رفتیم و دستی می دادیم و سلام‌علیک و خوش و بشی می کردیم و می رفتیم.

بعد از شهادت دکتر شهریاری که تازه فهمیدم ایشان استاده دانشگاه بوده اند و چنین جایگاه علمی‌ای داشتند، حقیقتا دلم شکست و به اخلاق و بزرگ منشی این مرد خیلی غبطه خوردم.

راوی: [restrict] حمیدرضا حباب برای مشاهده نام راوی عضو سایت شوید.
[/restrict]

تاریخ درج مطلب: سه شنبه، ۹ آذر، ۱۴۰۰ ۷:۳۹ ق.ظ

دسته بندی: خاطرات شهدا و دفاع مقدس

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *