نمونه بارز یک روحانی مردمی
مرتضی نجفی قدسی در روزنامه اطلاعات نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
(إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ
(۲۸، سوره فاطر)
بدرستی که از میان بندگان خدا تنها علماء و اهل دانش هستند که ازخدا خشیت دارند و می‌ترسند.
خبر درگذشت عالم متخلق و روحانی خدمتگذار مردم حضرت حجت‌الاسلام و المسلمین سید مهدی طباطبایی(رض) در اولین روز از ماه مبارک رمضان همه را متأثر کرد. این حقیر از سالهای دور به واسطه شرکت در مجالس مذهبی و هیأت‌های دینی با این عالم بزرگوار و روحانی دوست داشتنی آشنا شدم و از این بابت برخود لازم دیدم چند کلامی کوتاه از باب ادای وظیفه در توصیف ایشان بنگارم.
یک شخص روحانی که وظیفه هدایت دینی و معنوی مردم را بر عهده دارد باید بفرموده حضرت امام(رض) ذی طلبگی داشته باشد، یعنی ساده زیستی مبنای زندگی او باشد و از تجملات بپرهیزد و دنیاگرا نباشد اگر مردم را به انجام کارهای خیر و نیک دعوت می‌کند، خود نیز الگوی عملی برای گفتارش باشد، اگر مردم را به راستی و صداقت و پاکی فرا می‌خواند خودش نیز عامل همه اینها باشد و خلاصه مردم تمام کمالات را در زندگی و رفتار و کردار او ببینند.
مسلماً چنین روحانی در دل مردم جا باز می‌کند و مردم مطیع او خواهند بود و می‌بینند که حرف‌هایش صرفاً لقلقه زبان نیست بلکه خودش آئینه تمام نمای فضائل و مکارم اخلاق است و خدا وجود چنین روحانیونی را در جامعه ما زیاد کند که الگوی علمی و عملی اخلاق اسلامی باشند.
مرحوم حجت‌الاسلام سیدمهدی طباطبایی(ره) نمونه بارز و واقعی یک روحانی مردمی و متخلق به اخلاق اسلامی بود و همین خصایص، محبوبیت ایشان را در بین آحاد مردم نسبت به دیگران بسیار بیشتر کرده بود.
شیوه گفتاری ایشان در منابر بسیار دلنشین و قابل استفاده بود، از به کار بردن کلمات سخت و سنگین خودداری می‌کرد و اگر آیه و حدیثی را قرائت می‌کرد معنای آن را به طور واضح برای مردم بیان می‌کرد آیات و روایات را برنامه‌ریزی شده و با حساب و کتاب و با موضوع‌بندی در سخنرانی‌ها استفاده می‌کرد بطوری که تمام منبرهایش قابل پیاده‌شدن و حتی کتاب شدن است.
او مطالعات روانشناسی عمیقی داشت، بطوری که چند جلسه یکی از دوستانم که استاد روانشناسی دانشگاه اصفهان بود را به جلسات ایشان آوردم و او مجذوب مطالب ایشان شده بود و به من گفت ایشان جدیدترین مطالب علم روانشناسی را در قالبی دینی و مذهبی و عمومی و قابل فهم برای مردم بیان می‌کند و من هنگامی که این نکته را به حاج آقا طباطبایی عرض کردم، ایشان با تبسمی به من فرمودند راست گفته من در روانشناسی مطالعات زیادی داشتم و حتی مدرکش را هم گرفتم ولی بعداً دیدم داشتن این مدرک برایم یک نوع تعلق و وابستگی می‌آورد، آن را پاره کردم و دور ریختم!
در عرصه سیاسی نیز ایشان بصیرت بسیار خوبی داشت و ارتباط دیرینه او با حضرت امام خمینی(رض)، مقام معظم رهبری و اعلام و بزرگان سبب شده بود تا گنجینه‌ای از خاطرات با ارزش را در سینه داشته باشد و موضع‌گیری‌های او از طرفی با این تجربه دیرینه در سیاست و از طرفی با ارتباط عمیق و مستقیم با مردم کوچه و بازار سبب شده بود تا بسیار پخته و عاقبت نگر باشد.
همیشه در هر موضوعی تألی فاسد آن را در نظر می‌گرفت و بسیار سنجیده و عاقلانه عمل می‌کرد و از مسیر اصلی انقلاب اسلامی هیچگاه خارج نشد و در عین حال رضایتمندی توده‌های مردمی را هم بسیار اهمیت می‌داد و معتقد بود که پشتوانه اصلی انقلاب، همین مردم هستند و نباید با رفتارهای ناصحیح و یا توجیه سوءعملکرد مسئولان، آنها را نسبت به اصل نظام و انقلاب بدبین کنیم و خدای ناخواسته از اصل جمهوری اسلامی پشیمان شوند!
او به معنای واقعی و تمام یک انسان دلسوز برای کشور، نظام، انقلاب اسلامی و مردم بود و مواضعش در عرصه سیاسی و اجتماعی با رعایت مصالح چهارگانه فوق بود و اگر بر حفظ سرمایه‌های انقلاب و نظام تأکید می‌کرد با توجه به همین مصلحت‌بینی‌ها بود و لذا در مقابل هتاکی برخی به بزرگان می‌ایستاد و این قبیل کارها را بر خلاف مصالح نظام و انقلاب می‌دانست.
عشق به اباعبدالله الحسین(ع) و اهل‌بیت عصمت و طهارت
علیهم السلام در مرحوم حاج سید مهدی طباطبایی بسیار بروز و ظهور داشت، او بارها می‌گفت من از کودکی عاشق امام‌حسین(ع) بودم و بیان ایشان در مجالس روضه و سوگواری اهل‌بیت(ع) با همین لسان عاشقانه و خالصانه بود و همینطور که با زبانی ساده حرف می‌زد و مصائب اهل‌بیت را بازگو می‌کرد، اوج شور و حال ایشان در همین مجالس فاطمی و حسینی بود.
او در عین حال که بر حسب احساس وظیفه دو دوره نماینده مجلس شده بود و در کوران مسائل سیاسی هم بود، ولی به هیچیک از این پست‌ها و مقامات دلبستگی نداشت و علاقه وافر او به همین کار آخوندی و خدمت خالصانه به مردم و اقامه عزای امام حسین (ع) و حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله علیها بود و چه زیبا در نخستین روز از ماه مبارک رمضان به ضیافت الهی باریافت و مهمان حضرت رب الارباب شد.
منبع: روزنامه اطلاعات، دوشنبه 1397/2/31
