ماجرای تصمیم آیت الله بروجردی به تربیت ۱۰ نفر از طلاب برای تبلیغ در خارج از کشور

ما در قم، با آقای علّامه سلام و علیک داشتیم؛ ولی آشنایی زیادی نداشتیم؛ تا وقتی که مرحوم آیت‌الله بروجردی خواستند عدّه‌ای از طلّاب برای تبلیغ در خارج از کشور آماده شوند. قهراً این ها باید زبان می‌دانستند و مقداری با علوم و مسائل روز آشنا می‌شدند… لذا وقتی صحبت اعزام عدّه‌ای از طلّاب برای تحصیلات جدید به مدرسه‌ی علوی تهران شد، از این پیشنهاد استقبال کردیم… مرحوم آقای علّامه بانی جدّی این کار بودند و از ما دعوت کردند که 3 سال، تابستان‌ها به مدرسه‌ی علوی برویم. در این دوره، اخوی و آقایان محمّد امامی‌کاشانی، میرزا حسین نوری، اکبر هاشمی‌رفسنجانی، جواد الهی‌کنی، عبدالمجید رشیدپور، علی گل‌زاده‌غفوری، مرحوم محمّد مفتح، مرحوم محمّدحسین بهجتی و مرحوم شاه‌چراغی شرکت داشتند. ما دروس دوره‌ی دبیرستان را در گرمای طاقت فرسای تابستان‌ها و بدون کولر، صبح تا بعد از ظهر، در مدرسه‌ی علوی می‌خواندیم؛ آن هم به شکل طلبگی… آقای شهرتاش فیزیک درس می‌داد. آقای دکتر سحابی زمین‌شناسی می‌گفت… آقای بی آزاران زبان می گفت. زبان ما در این 3 تابستان، تا حدود زیادی پیشرفت کرده بود و وقتی ما به قم برمی‌گشتیم، در مدرسه‌ی حجّتیّه، با آقای امامی‌کاشانی مکالمه‌ی انگلیسی می‌کردیم تا یادمان نرود.
مرحوم آقای روزبه طبیعیّات، فیزیولوژی و ریاضیّات می‌گفتند… آقای علّامه صبح‌ها زودتر از همه‌ی ما و اساتید در مدرسه‌ی علوی حاضر بودند؛ با این‌که می‌گفتند ایشان از ونک پیاده تشریف می‌آورند. گاهی می‌دیدم خود ایشان بعضی از جاهای کثیف مدرسه را تمیز می‌کنند.
مرحوم آقای علّامه به طلبه‌هایی که این دوره را می‌دیدند، ماهیانه کمک مالی می‌کردند. مبلغی می‌گذاشتند توی پاکت و از طریق آقای داروییان، به طلبه‌ها می‌دادند و می‌گفتند: «این هدیّه‌ای است ناقابل.» یعنی حواسّشان بود که ما بی‌پول نباشیم… در هر صورت، دوره‌ی بسیار جالب و سازنده‌ای برای ما بود و بانی همه‌ی این ها مرحوم علّامه بودند.

راوی: آیت الله محمد رضا مهدوی کنی

منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر تنظیم، حفظ و نشر آثار آیت الله مهدوی کنی