عاقبت فرقانی ها چه شد؟ چرا با وجود حکم امام اعدام نشدند؟

حادثه دیگری که جای تعجب دارد آن است که خداوند مرا هدایت کرد و به ذهنم انداخت که فرقانی‌ها را محاکمه کنم و زود حکم ندهم. با خود می‌گفتم که این بچه‌ها اکثرا جوان هستند و گول خورده‌اند. می‌گفتم که آقا اسدالله [لاجوردی] من اینها را محاکمه‌شان می‌کنم و می‌فرستمشان داخل زندان، شما با اینها بحث کن و آنهایی که گول خورده‌اند و گرفتار شده و متنبه شده‌اند را به من بگو که در رای من اثر دارد. شما ببینید. طرف چه کسی بود؟! فرقانی‌هایی که امام درباره‌شان به من فرموده بود که «نفس عضویت در گروه فرقان به معنای محاربه است!» ولی من مطابق این فرموده عمل نکردم. ما 70 نفر را گرفتیم. می‌توانستیم برای این 70 نفر حکم اعدام بدهیم اما به گونه‌ای رفتار کردیم که بعضی از اینها رفتند جبهه و شهید شدند. بعضی از اینها در دادستانی تا آخر ماندند و با لاجوردی کار کردند. دختر و پسر. بعضی از اینها الان وکیل‌ مدافع در تهران هستند. بعضی در آمریکا پزشک شدند. حتی یک نمونه‌شان را برایتان عرض می‌کنم.

راوی: علی اکبر ناطق نوری

منبع: روزنامه شرق، 7 تیر 1393، شماره 2050