نگاهی به زندگینامه رونالدینیو؛ دیوان شاعری دیوانه
روزنامه قانون نوشت: «شاعر فوتبال»؛ این لقبی است که تنها شایسته یک نفر در دنیای فوتبال بوده، هرچند بسیاری او را با دریبل‌های تماشایی‌اش به یاد می‌آورند اما برخی هواداران او را با گل‌های بی‌نظیرش به خاطر دارند. گل زیبا به چلسی در لیگ قهرمانان اروپا درست وقتی همه بازیکنان منتظر بودند او به مهاجمان بارسلونا پاس بدهد، در میان بهت و حیرت پیتر چک و یارانش. گل تماشایی‌اش به دیوید سیمن در جام‌جهانی 2002 درست وقتی همه منتظر بودند او توپ را روی دروازه انگلیس سانتر کند. این بزرگ‌ترین ویژگی رونالدینیو بود؛ در همان لحظاتی که همه منتظر بودند او کاری کند، در چشم‌های‌شان خیره می‌شد و کار دیگری می‌کرد. قادر بود به چشمان مدافع خودی نگاه کند و به مدافع دیگر پاس بدهد، او رونالدینیو بود، ستاره بی‌نظیر دنیای فوتبال که تا سال‌ها باید گل‌های قدیمی‌اش را مرور کنیم. رونالدینیو روز گذشته به صورت رسمی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. چه کسی از تماشای بازی او سیراب می‌شد که این‌گونه تصمیم گرفت خودش را بازنشسته کند؟ او دوباره به چشمان‌مان نگاه کرد و وقتی منتظر بودیم برای‌مان دریبل بزند، زیبایی‌های فوتبال را به نمایش بگذارد یا آن خنده‌های جذابش را تحویل بدهد، کنار کشید و رفت. گرمیو، فلامینگو، اتلتیکو مینیرو و فلومیننزه برزیل، سیون و پاری‌سن‌ژرمن فرانسه، بارسلونا اسپانیا، میلان ایتالیا و کوئرتارو مکزیک باشگاه‌هایی بودند که رونالدینیو در مقاطع مختلف زندگی فوتبالی‌اش در آن‌ها بازی کرد. درخشید و صحنه‌های ماندگار را رقم زد. پسری که پابرهنه و در سکوت خبری به فوتبال وارد شد، روز گذشته در هیاهوی رسانه‌ها و اندوه و تاسف هواداران تصمیم به بازنشستگی گرفت هرچند که مدت‌هاست خبری درباره درخشش او در اروپا در تیم‌های باشگاهی‌اش به گوش نمی‌رسید اما تمام بازی‌های کوئرتارو در میان استقبال هواداران برگزار می‌شد. هوادارانی که نه به خاطر تیم محبوب خود بلکه به خاطر ثبت حرکات منحصر به فرد ستاره برزیلی به ورزشگاه می‌آمدند. ستاره رفت اما خاطرات بازی‌های او همواره با هواداران خواهد بود درست مثل روماریو، پله یا رونالدوی برزیلی که فیلم‌های ثبت شده گل‌های‌شان هنوز هواداران را به وجد می‌آورد.
پادشاه یوتیوب
نیمار، رونالدو و مسی بازیکنان بزرگی در تاریخ فوتبال هستند که رکوردهای متعددی را از خود به جا گذاشته‌اند اما رونالدینیو برای هواداران تداعی‌کننده خاطرات شیرین و هیجان‌انگیزی است. «شاعر فوتبال» رازهای جالبی در زندگی‌اش داشت که روز گذشته پس از جدایی‌اش در برخی سایت‌های برزیلی منتشر شد. برزیل اسپورت در این باره نوشته است: «رونالدینیو از جمله بازیکنانی بود که به خانواده‌اش اعتماد بسیار زیادی داشت و کارهای شخصی خود را به آن‌ها می‌سپرد. مدیر برنامه های او یکی از برادرانش به اسم روبرتو بود و خواهرش دیزی به عنوان مشاور رسانه‌ای او فعالیت می‌کرد و بیشتر اوقات به جای این ستاره برزیلی به گفت‌وگو با رسانه‌ها می‌پرداخت. او پادشاه یوتیوب نیز لقب گرفته است. ستاره پیشین بارسلونا نخستین کسی بود که ویدیوی تبلیغاتی‌اش از مرز یک میلیون بیننده در یوتیوب گذشت. او در سال ۲۰۰۵ این رکورد را به نام خود ثبت کرد تا همه از او به عنوان پادشاه یوتیوب سخن به میان آورند. او در این ویدیو که برای شرکت تجاری نایک بود، مهارت های فوتبالی خود را به نمایش گذاشت و توانست چهار بار متوالی توپ را به تیر دروازه بزند.
حامیان مالی
گذشته رونالدینیو سرشار از مشکلات مالی فراوان است؛ بنابراین او تصمیم گرفت خلاقیت و استعدادش را در راه کسب درآمد مالی مناسب به کار بگیرد و همین موضوع سبب شد رکورد جالبی را به نام خود ثبت کند. رونالدینیو قراردادهای بزرگ و خوبی را با چندین شرکت منعقد کرده بود. او در سال 2006 با 19 میلیون دلار، پردرآمدترین بازیکن سال شناخته شد و ستارگانی همچون دیوید بکام و تیه ری آنری را پشت سر گذاشت. از جمله شرکت‌ها و برندهایی که رونالدینیو با آن ها قرارداد امضا کرده بود می توان به نایکی، پپسی، کوکاکولا و شرکت هنرهای الکترونیکی که سری بازی های فیفا را تولید می‌کند، اشاره کرد.
نگاهی به خانواده رونالدینیو
مادرش دونا میگوئلینا الوی آسیس دوس سانتوس، یک فروشنده بود که درس خواند و پرستار شد. پدرش ژائو ده آسیس موریرا یک کارگر ساده کشتی بود که برای باشگاه اسپورته کلوبه کروزیرو بازی می کرد. زمانی که رونالدینیو هشت ساله بود، پدرش در استخر دچار حمله قلبی شد و از دنیا رفت. برادرش روبرتو یک فوتبالیست تراز اول بود که برای گرمیو بازی می کرد. باشگاه برای اینکه کمکی به پیشرفت بازیکنش کرده باشد، برای او خانه ای نزدیک باشگاه گرفت و به این ترتیب خانواده به آنجا نقل مکان کردند. البته روبرتو به دلیل آسیب دیدگی شدید نتوانست به فوتبال ادامه دهد. پس از مرگ پدر، روبرتو برادر بزرگ‌تر رونالدینیو نامه‌ای برای او نوشت، نامه‌ای که رونالدینیو آن را اینچنین روایت می‌کند: «رونالدینیوی عزیز هشت ساله؛
فردا زمانی که از بازی فوتبال به خانه بازمی‌گردی، افراد زیادی در خانه‌ات خواهند بود. عموهایت، دوستان خانوادگی و حتی اشخاصی که نمی‌شناسی. همه آن‌ها در آشپزخانه جمع خواهند شد. ابتدا فکر می‌کنی به جشن تولد برادرت روبرتو دیر رسیده‌ای، برادری که ۱۸ ساله خواهد شد. اغلب وقتی از فوتبال بازمی‌گردی، مادر با لبخند و یا چهره‌ای خندان از تو استقبال می‌کند اما این بار او را در حال اشک ریختن خواهی دید. سپس برادرت روبرتو را خواهی دید، او تو را در آغوش خواهد گرفت و به اتاق خواهد برد تا تنها باشید. در اینجا به تو خواهد گفت که این لحظه را درک نخواهی کرد. یک اتفاق بود. پدر از دنیا رفته است. این جمله برایت معنا نخواهد داشت. او چه گفت؟ پدر کی به خانه بازمی‌گردد؟ یعنی چه که پدر رفته است؟ پدر کسی بود که همیشه به تو می‌گفت خلاقانه فوتبال بازی کن. او به تو می‌گفت که رها بازی کن تا به راحتی با توپ کار کنی. او بیش از همه به تو اعتقاد داشت.
زمانی که روبرتو فوتبال حرفه ای خود را با گرمیو سال گذشته شروع کرد، او همیشه به همه می‌گفت: روبرتو بازیکن خوبی است اما باید منتظر باشید تا روزی بازی برادر کوچک‌تر را ببینید. پدر یک ابر قهرمان بود…». رونالدینیو با ژاناینا مندس ازدواج کرد و در روز 25 فوریه سال 2005 میلادی صاحب فرزند پسری شد که نامش را به احترام پدربزرگش ژوآئو گذاشت. همسر او ژاناینا مندس، یک مدل معروف برزیلی است. شاعر دنیای فوتبال یک روز صبح از خواب بیدار شد و تصمیم گرفت به صورت رسمی اعلام بازنشستگی کند. او رفت اما ما همچنان سرمستیم زیرا در سال‌هایی زندگی کردیم که بازی‌های او را دیده‌ایم. با دریبل‌های نابش هیجان زده شدیم و سزاوارانه تشویقش کرده‌ایم. در پایان شاید بد نباشد جمله معروفی از او نقل کنیم؛ جمله‌ای که بازتاب‌های فراوانی در فضای مجازی داشت. رونالدینیو درباره حضورش در فوتبال گفته بود: «فوتبال را دوست داشتم و می‌خواستم فوتبالیست بشوم اما اگر به هر دلیلی مانع از این اتفاق می‌شدند، هنرمندی را ترجیح می‌دادم. نمی‌دانم به احتمال فراوان موسیقی‌دان بودم».
منبع: روزنامه قانون، 1396/10/28
