وقتی رسوبات سد منجیل مشکل ساز شده بود

سد منجیل توسط فرانسوی ها ساخته شده بود و عمر آن را 50 سال برآورد کرده بودند تا روز پیروزی انقلاب هیچ یک از کارمندان سد، حق نزدیک شدن به اتاق مخصوص طرح و نقشه و برآورد سد را نداشتند!!! پس از پیروزی انقلاب مهندسین سد با برآورد رسوب آبرفت ها و خروجی ها به این نتیجه رسیدند که عمر آن به بیست سال نمی رسد و باید چاره ای اندیشید یعنی تاکنون ده سال از عمر آن گذشته و ده سال دیگر بیشتر باقی نمانده است(…)
مهندسین می‌گفتند تنها چاره طولانی تر کردن عمر سد خارج کردن رسوبات از بستر پشت سد می باشد اما برای این کار خارجی ها ۱۰ میلیون دلار پول می خواستند تا یک دهم این رسوب را خارج کنند پیشنهاد مهندسین متعهد ایرانی این بود که اگر در زمان‌های مشخصی که این منطقه شاهد باران های تند موسمی می‌باشد خروجی های سد را باز کنیم سیلاب به وجود آمده حجم فراوانی از رسوبات را به همراه خود می‌برد و نیازی به هزینه کرد اضافی به خارجی ها نیست(…) آنها اصرار داشتند که کسی این مسئولیت را برعهده بگیرد تا این کار صورت پذیرد _بیشترین تهدید اجرای این طرح احتمال عدم جمع شدن مجدد آب در پشت سد تا پایان سال بود_ ما طرح به اصطلاح “عملیات شستشوی سد با طبیعت” را خدمت آقای استاندار بردیم. آقای [شهید علی اخوین] انصاری مهلت خواست تا در این زمینه مطالعه کند و سرانجام پس از مشاوره با دوستان متخصص خود، در جلسه آخر رسما اجازه کار را داد.
وقتی کار عملیات شستشو با مجوز آقای استاندار آغاز شد، تمام گروهکهای چپ و راست با هم، فحش نامه ای علیه آقای استاندار نوشتند و در این خصوص از هیچ کوششی در جهت تحریک کشاورزان دریغ نکردند. هر روز در روزنامه هایشان می نوشتند: “ای کشاورزان، ای رنجبران، به چه نشسته اید که مسئولین کشور، آب را از سر نادانی توی بیابانها ول کرده اند و از فرداست که تمام مزارع تان خشک شود. او اصلا این کاره نیست و تخصصی در این زمینه ندارد!!!”
همه به انتظار پایان کار نشستیم که بحمدلله طبق محاسبات مهندسین ایرانی هم آب پشت سد جمع شد و هم چیزی حدود 40 میلیون تن رسوب از کف بستر به بیرون ریخته شد. اتفاقا گزارش این موفقیت به کنفرانس جهانی سدها رسید که معمولا در فرانسه یا دیگر کشورهای اروپایی تشکیل می شد.

منبع: استاندار آسمانی، عبدالرضا سالمی نژاد، انتشارات نیلوفران، صفحه270_273