ابراز موافقت و مخالفت با افراد تنها باید برای رضای خدا باشد؛ سکوت درس آموز شهید مطهری در برابر وزیری که مخالفش بود!
پس از پیروزی انقلاب و تشکیل دولت موقت به ریاست مرحوم مهندس بازرگان و شرکت آقای میناچی در کابینه دولت موقت، من یک بار بیشتر مرحوم شهید مطهری را به علت مشاغل و گرفتاری هایی که ایشان داشتند، ملاقات نکردم. در این ملاقات از ایشان پرسیدم چرا به رغم شناختی که از آقای میناچی داشتند، با انتخاب او برای وزارت در شورای مربوطه مخالفت نکردند؟
شهید مطهری در پاسخ گفتند: البته من قلبا با انتخاب نامبرده موافق نبودم، ولی در آن شورا مخالفت خود را ابراز نکردم، چون در ذهنم این شبهه ایجاد شد که شاید مخالفت من برای رضای خدا نباشد و ریشه در رنجش من از نامبرده در مورد مسئله حسینیه ارشاد و برخورد زشت و ناگوار وی با من داشته باشد و یا حداقل برای مردم و دوستان چنین سوءتفاهمی پیش بیاید، لذا سکوت کردم. البته مخالفت آقای طالقانی با انتخاب نامبرده برای وزارت و مشکوک دانستن وی از لحاظ سیاسی و ارتباط احتمالی با بعضی از محافل رژیم سابق، شاید برای روشن شدن دوستان، اتمام حجتی بود و تکلیفی برای من باقی نمی ماند؛ این بود که سکوت کردم، ولی چون در نهایت، اکثریت دوستان شورا با انتخاب وی موافقت کردند، ما هم مخالفتی نکردیم تا خدای نکرده در آغاز کار، اختلافی بین ما و دوستان و کابینه موقت پیش نیاید وگرنه موضع من نسبت به نامبرده، با توجه به عملکرد غیر مشروع وی در اداره حسینیه ارشاد، بر همه روشن بود و من نخواستم آن موضع گیری را در این امر دخالت بدهم، چون هدف بالاتر از این حرفهاست.
راوی: حجت الاسلام سید هادی خسروشاهی
منبع: روزنامه ایران، 9 خرداد 1389، ویژه نامه رمز عبور، ص 64