خاطره اردشیر کامکار از اهمیت “احترام به استاد” در هنر!

خاطرم است، 18 سال بیشتر نداشتم و روزی 10 ساعت تمرین می‌کردم و به سادگی می‌توانستم تمام نواها را اجرا کنم اما وقتی سر کلاس استاد بهاری که مانند پدر دوستش داشتم، حاضر می‌شدم، بسیار رعایت احوال و جایگاه ایشان را می‌کردم چنان که اگر استاد تمرینی می‌داد، بلافاصله آن را اجرا نمی‌کردم تا به زعم خودم، استاد ناراحت نشود. در هنر به مثابه دیگر حوزه‌ها اخلاقیات اصل است و بر همه امور از جمله پیشرفت و کسب شهرت ارجحیت دارد. مگر می‌خواهیم به کجا برسیم، هیچ کس نمی‌تواند جای کس دیگری را بگیرد، هر کس استعداد خودش را دارد. هنر، ودیعه‌ای آسمانی است و نباید بازیچه شود.

منبع: در گفتگو با روزنامه خراسان رضوی، شماره 19606، شنبه 1396/5/21