دو پیشنهاد محسن رفیق دوست به امام برای وضع مالی حوزه ها؛ نظر امام خمینی درباره قطع وابستگی طلاب به وجوهات چه بود؟
آنچه میخوانید بخشی از کتاب “برای تاریخ می گویم” است که محسن رفیق دوست به بیان خاطرات خود پرداخته:
در این سال ها با ایشان [امام خمینی] ارتباطی نداشتید؟
چرا در سال های 1346 و 1347 دو نامه را از طریق حاج احمد آفا به خدمت امام فرستاذیم. یکی از نامه ها را به تنهایی نوشتم و دیگری را هم به اتفاق چهار نفر از رفقایم، و امام پاسخ دادند. (1)
آن موقع، آقای مهدوی کنی در خیابان ری سکونت داشت. وقتی احمد آقا نامه را آورد، نامه را بر داشتیم و به منزل ایشان رفتیم. بعد از انقلاب سراغ نامه را گرفتیم، ولی گم کرده بود. نامه دیگر را هم شخصا برای امام نوشتم. آن سال وضع وجوهات خیلی بد بود و طلاب از نظر معیشت در مضیقه بودند. در آن نامه پیشنهاد کردم که ایشان موافقت کنند توسط متمکنین کارخانه بزرگی مثل پیراهن دوزی با گنجایش دو هزار نفر در قم ایجاد بشود و طلبه ها روزی چند ساعت در آنجا کار کنند و حقوق بگیرند که خیلی وابسته به وجوهات نباشند. دیگر اینکه از امام خواسته بودم به خاطر مشکل اجاره خانه طلبه ها موافقت بکنند که توسط متدینین متمکن برای طلبه ها خانه سازمانی در قم ساخته بشود. بعد از چند ماه، احمد آقا جواب نامه را آورد. امام زیر همان نامه با پیشنهاد اول به شدت مخالفت کرده و مرقوم فرموده بودند که طلاب باید با سهم مبارک امام اداره بشوند و متدینین و مومنین باید وجوهات شرعی شان را بپردازند. امام ادامه داده بودند که با پیشنهاد دوم بسیار موافقم. (راوی)
پینوشت:
1- مرحوم حاج تقی الهی، مهدی فدایی، مصطفی حائری، علی حیدری و من در نامه به امام نوشتیم: «ما مقلدین شما هستیم و چون به شما دسترسی نداریم بفرمایید که در مورد سوالات و مسائل روز به چه کسی مراجعه بکنیم؟»
ایشان زیر همان نامه مرقوم فرموده بودند: «به جناب حجت الاسلام آقای مهدوی کنی که به اینجانب قریب الفتوی است، مراجعه نمایید.»
منبع: برای تاریخ می گویم، خاطرات محسن رفیق دوست، سعید علامیان، سوره مهر، ج 2، سال 1394، ص 24
