روایت مریم حیدرزاده از مهاجرت به کانادا و بازگشت به ایران!

خدا را شاکر هستم که بعد از 12 سال آلبومم را در دولت تدبیرو‌امید منتشر کردم. در دولت یازدهم و زمانی که آقای جنتی، وزیر وقت ارشاد بود با نوشتن نامه‌ای به وی تقاضای اجازه کار دادم که بعد از مدتی به من پاسخ دادند. در خیلی جاها تعهد دادم تا اتفاقات قبل دیگر تکرار نشود و از طرفی هم آنها امتیازاتی را به من دادند که این نشان از توجه ویژه آنان به هنر و هنرمند است. در طول سال‌های گذشته دوستانی پیشنهاد دادند که مهاجرت کنم. در کشورهای غربی از احترام ویژه‌ای برخوردار هستم. حتی سال 1383 که به کانادا مهاجرت کردم بعد از یکماه‌ونیم زندگی در آنجا نتوانستم‌ به دلیل حس خاصی که به سرزمین مادری خودم داشتم آنجا زندگی کنم و دوباره برگشتم. البته شاید کار من هم در آن برهه اشتباه بود و نباید به خاطر اینکه چند نفر از کارم خوش‌شان نمی‌آمد کشور و مردمم را ترک می‌کردم. حتی خیلی از شاعران در آن زمان بودند که با خواننده‌های سیاسی آن سوی آب‌ها کار می‌کردند و با افتخار آثارشان را در صفحه‌های شخصی‌شان در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کردند ولی هیچ کسی با آنها مبارزه نکرد. ولی اینکه بخواهید به خاطر یک مساله ساده و آن هم خواندن چند ترانه توسط خواننده‌های آن‌ور، هنرمند را ممنوع الکار کنید به نظرم بی‌انصافی است. نباید به جای اجرای عدالت، سلیقه اعمال شود.