«قاسم افشار» چرا گویندگی اخبار را رها کرد؟
روزنامه شرق نوشت: قاسم افشار، گوینده باسابقه صداوسیما، دار فانی را وداع گفت. قاسم افشار که از سالهای اول انقلاب، گویندگی در بخشهای خبری رادیو و تلویزیون را بر عهده داشت و در بحبوحه سالهای دفاع مقدس بارها اخبار مربوط به پیروزیهای رزمندگان اسلام را به اطلاع هموطنان رسانده بود، بامداد روز گذشته، چهارشنبه 26 اردیبهشت بر اثر ایست قلبی دار فانی را وداع گفت. قاسم افشار از استادان گویندگی و فنبیان بود و صدای ماندگار او هرگز از ذهن مخاطبان رادیو و تلویزیون حذف نخواهد شد. افشار متولد 13 آبان 1330 در تهران و کارشناس ارشد روانشناسی بود. وی علاوه بر گویندگی در صداوسیما در بخشهای مختلفی از جمله سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی سابقه مدیریت داشت.
از ساعات ابتدایی خبر درگذشت قاسم افشار، بسیاری از چهرههای هنری نسبت به فوت نابهنگام او واکنش نشان دادند و روزهای حضورش در صداوسیما را مرور کردند. افشار که بعد از سال 88 کار در تلویزیون و گویندگی اخبار را رها کرد، در این مدت کمتر مقابل خبرنگاران حضور یافت و صحبتی مبنیبر غیبتش از رسانه ملی مطرح نکرد، به دلیل حواشی بسیاری درباره غیبتش مطرح شد، اما بسیاری از همکارانش درباره عدم حضور این گوینده توانا در رسانه ملی صحبت کردند. محمدرضا حیاتی، از دیگر گویندگان پیشکسوت خبر، در گفتو گویی با روزنامه شرق در پاسخ به این پرسش که چند سال پیش بود که بسیاری از همنسلان شما از جمله آقای افشار و بابان بازنشسته شدند و تلویزیون را ترک کردند؛ از آن زمان بهبعد شایعات بسیاری درباره رفتن آنها از رسانه ملی مطرح شد. شاید همانروزها بسیاری هم به شما خرده میگرفتند که چرا تصمیمی مشابه همکارانتان نگرفتید؟ پاسخ شما به آنها چه بود؟ گفت: «صحبتی درباره آقای افشار مطرح شد و عکسهای او در فضاهای مجازی دستبهدست شد، درحالیکه چنین چیزی بههیچوجه واقعیت ندارد. حقیقت این است که آقای افشار به دلایلی از خبر خداحافظی کردند و مسئله اتفاقات گفتهشده در ارتباط با کار او هیچ نقشی نداشت. البته آقای افشار هم باید میدانست ترککردن میدان خبر در آن شرایط باعث انتشار چنین شایعاتی میشود و میتوانست رفتن خود را به تأخیر بیندازد. حتی خاطرم هست که معاونت سیاسی هم از او درخواست کرد برای اینکه شبههای ایجاد نشود، حداقل سهماهی رفتنش را به تعویق بیندازد که آقای افشار نپذیرفت، اما در اینکه آن زمان دوران سختی را پشتسر گذاشتیم هیچ شکی نیست؛ دورانی بسیار پرالتهاب و دشوار برای همه، بهخصوص گویندگان خبر بود. در تمام دوران کاری شرایط سخت بسیاری را تجربه کردم. مثل زمانی که زیر موشکباران خبر میخواندیم و فراموش نمیکنم روزهایی که در استودیو بودیم و همزمان از بیرون صدای بمب میشنیدیم. همکاران قدیمی من هم از تلویزیون خداحافظی کردند و تنها من بودم که به نمایندگی از آن نسل در تلویزیون مانده بودم. طبعا وظیفه یک گوینده حرفهای همین است که در هر شرایطی کارش را انجام دهد. اگر من هم از تلویزیون میرفتم، طبعا شخص دیگری کار من را انجام میداد، اما متوجه بودم که به دلیل سابقه حضورم در تلویزیون مردم انتظار بیشتری از من داشتند. به هر صورت صداوسیما را که نمیشود خالی گذاشت».
منبع: روزنامه شرق، شماره 3150، پنجشنبه 1397/2/27