وقتی روحانیت شیعه پناه غیر مسلمانان شد
حمید قزوینی در یادداشتی نوشت: روز چهارشنبه هفتم آذرماه 1397 در نشستی به میزبانی «آیت‌الله سید محمد جواد علوی بروجردی» شرکت کردم که در شهر قم با موضوع « امام موسی صدر و رسالت جهانی روحانیت» برگزار شد.
آقای علوی بروجردی نوه «آیت‌الله العظمی سید حسین بروجردی» مرجع بزرگ شیعه که اکنون متولی مسجد اعظم و کتابخانه آن مرجع تقلید است، در سخنانی ضمن تاکید بر اهمیت تعامل و ارتباط سازنده علمای شیعه با پیروان سایر مذاهب اسلامی و ادیان الهی، بهره بردن از الگوی امام موسی صدر در این زمینه را یک ضرورت دانست.
این مدرس عالیرتبه حوزه با یادآوری خاطره‌ای از پدر بزرگ خود گفت: «قبلاً در بروجرد خانواده‌هایی از یهودیان سکونت داشتند. آن زمان هنوز آیت‌الله بروجردی در این شهر بود. متاسفانه بعضی از کودکان تحت تاثیر سخنان برخی از بزرگترهای خود، به یهودی‌ها توهین کرده و هنگام تشییع جنازه امواتشان به آن‌ها سنگ می‌زدند. آقای بروجردی در منابر و مواعظ مختلف مردم را از این کار پرهیز داد که موثر واقع نشد، به ناچار خودش هنگام تشییع جنازه اموات یهودیان آن‌ها را همراهی کرد تا مردم به حرمت آقای بروجردی از این کار اجتناب کنند. رفته رفته با تکرار این تدبیر آقای بروجردی، آن رفتار به کلی کنار گذاشته شد.»
این روایت، خاطره‌ای را یادم آورد که مرحوم «آیت‌الله عبدالجلیل جلیلی کرمانشاهی» درباره پدرش «آیت‌الله شیخ محمد هادی جلیلی» نقل می‌کرد و من تفصیل آن را در کتاب «من و آقا موسی» آورده‌ام.
او می‌گفت: «مردم کرمانشاه اعم از شیعه و سنّی، حتی یهودی‌ها و نصرانی‌ها، به ایشان اعتقاد داشتند و همیشه دور و بر ایشان بودند. من یادم هست در اعیاد مذهبی خاخام یهودی‌ها با جمعیت بسیاری می‌آمدند خدمت مرحوم آقا برای تبریک گفتن، حتی به دلیل آنکه بعضی افراد یهودی‌ها را اذیت می‌کردند، همه آن‌ها اطراف مسجد ما خانه گرفته بودند تا از تعرض محفوظ باشند.»
