چرا لوریس چکناواریان از ریتم و نواهای محرم استفاده میکند؟ ریشه در کودکی.

لوریس چکناواریان، موسیقی دان شهیر ایرانی از عشق علاقه اش در دوران کودکی به موسیقی و دلیل گرایش به ریتم محرم گفته است. بخشی از گفتگوی وی با روزنامه وقایع اتفاقیه را میخوانید:

مرور خاطرات شما و دلایلی که باعث شد به سمت موسیقی کشیده شوید، در نظر بسیاری از مخاطبان می‌تواند تعجب‌آور باشد. شما در کارهایتان نواها و ریتم محرم را به‌کار می‌برید. قبول که ارامنه باید جزء ایرانیان به حساب بیایند اما استفاده از ریتم عاشورا به‌عنوان ریتم شیعیان مسلمان در کارهای شما، کمی عجیب به نظر می‌رسد. این‌طور نیست؟

چرا باید عجیب باشد؟! من از دوران کودکی به موسیقی عشق می‌ورزیدم و به‌همین‌خاطر، در همان سن و سال در مدرسه ارکستری را تشکیل دادم و مشغول کار شدم. با آنکه ممکن است در آن دوره، خیلی‌ها از کار من خوششان نیامده باشد اما دست از تلاش و جدیت برنداشتم و با تمام قدرتی که عشق به این هنر در وجودم قرار داده بود، آن را ادامه دادم؛ البته این‌طور نبود که هیچ کاری به‌جز موسیقی انجام ندهم. به‌هرحال، من هم روال عادی زندگی را داشتم. درس می‌خواندم، شیطنت می‌کردم و در کنارش به کار موسیقی مشغول بودم. از زمانی که خیلی کوچک بودم، به یاد دارم که هنرمندان بزرگی همچون شیرخدا را دوست داشتم. شیرخدا در ضرب و مرشدی زورخانه‌اش از شاهنامه و به‌ویژه قسمت رستم و سهراب می‌خواند. شور زیادی با شنیدن این شعرها در دلم به پا می‌شد و همیشه در ذهنم می‌گفتم که اگر بزرگ شوم، نخستین کاری که خواهم ساخت، باید اپرای رستم و سهراب باشد. من از موسیقی ایرانی چیز زیادی نمی‌دانم اما اساس کار من، ریتم‌های محرم است. اگر بنا باشد در مورد کلیت کارم به شما توضیح دهم، محرم، زورخانه و کلیسای ارامنه آن را تشکیل می‌دهد. اگر به مجموعه کارهایم نگاه کنید، خواهید دید تمامی کارهای من بر مبنای این سه بوده و به‌همین‌خاطر است که می‌گویم من نباید جدی گرفته شوم چون کارهایم بعد از مرگ، زنده خواهد ماند و نواهای مقدس ایرانی را در ذهن‌ها جاری خواهد کرد.

منبع: روزنامه وقایع اتفاقیه، شماره 370، پنجشنبه 1395/12/26