مریم عرفانیان

روزی به بهشت رضا رفته بودیم، وقتی چشمش به مزار شهدا افتاد، گفت: – «چه قدر لذت داره که انسان

از همه نظر با دیگران فرق داشت؛ از لحاظ صحبت کردن، مهربانی و خیلی چیزهای دیگر. اما خودش همیشه می‌گفت:

گام در پاشنه در گذاشت تا بیرون برود، اما سر برگرداند و گفت: – «مادر! پیراهن سیاهم را بیاور.» متعجب

همراه حسن برای درو رفته بودیم سرِ زمین؛ ولی کارمان تا شب طول کشید و مجبور شدیم دیروقت بخوابیم. وقتی

شب چهارشنبه بود که یکبار دیگر همراه محمد رضا و همسرش جهت خواندن دعای توسل به حرم مطهر امام رضا

فرزند دوم‌مان هم دختر بود. یکی از اقوام به شوخی گفت: – « قربانعلی! چرا این قدر دختر می‌خواهی؟ بس

گرچه عده ای بر این عقیده‌اند که نوشتن خاطرات بسیار راحت تر از رمان یا داستان بلند و حتی کوتاه و… است؛ اما باید بدانید نویسنده‌ای که در این راه قلم برمی‌دارد کاری بس دشوار را پیش رو دارد…

گفتگو با غلامعلی جبلی جانباز ۷۰ درصد قطع نخاع انقلاب چه استقبال باشکوهی!! خانواده ما مذهبی بودند و از رژیم

شب ازدواجمان وقتی می‌خواستیم دور حرم، دور بزنیم محمود با ماشین به دنبال من آمد. خواستم سوار ماشین شوم که

بی‌شک نقش فداکاری شهدا و ایثارگران در دوران شکوهمند انقلاب اسلامی و پس از آن در هشت سال دفاع مقدس